بعد از جنگ یمن، بحران های منطقه فروکش می کند؟

میدل ایست نیوز: آمریکایی ها در زمینه پرونده یمن به یکباره تصمیم سیاست تازه‌ای را پیش گرفته‌اند و در همین راستا ضرب الاجلی برای آغاز راه حل سیاسی مشخص کردند که در پایان ماه جاری؛ نوامبر به اتمام می رسد. در این میان، درگیری ها در شهر ساحلی الحدیده که مشرف بر دریای سرخ است، به نقطه اوج خود رسیده است و همه طرف های درگیر در تلاش هستند پیش از آمدن به پای میز مذاکرات که تحت نظارت سازمان ملل در سوئد برگزار خواهد شد، پیروزی ها و دستاوردهای میدانی بیشتری به دست آوردند.

بنا به نوشته ای روزنامه العربی الجدید «مارتین گریفیتس» فرستاده ویژه سازمان ملل در امور یمن تمایل دارد تا آنچه را که اسلاف وی؛«جمال بن عمر» و« اسماعیل ولدالشیخ» در محقق ساختن آن ناتوان ماندند، به سرانجام برساند. در همین راستا هنگامی که آمریکایی ها خواستند در خصوص  پرونده یمن کاری انجام دهند، تکاپویی در موضوع یمن آغاز شد، تکاپویی که بر اساس گزارش های سازمان های بین المللی به زندگی چهارده میلیون یمنی که از قحطی رنج می برند، اعتنایی نمی کند. این به چه معناست؟ بدین معناست که واشنگتن می خواهد جنگ یمن را به سراسر این کشور گسترش دهد تا قلمروهای جغرافیایی مشخص و مرز اقلیم هایی که از دل این درگیری ها سر بر می آورد، ترسیم شود و حالت چنددستگی کنونی در یمن شکل قانونی یافته و در سایه تلاش های داخلی و خارجی برای گسترش جغرافیایی این اقلیم ها پیش از تصویب آن در مذاکرات، مرز این اقلیم ها تثبیت شود.

در این بین سعودی ها و اماراتی ها به همراه حکومت یمن تصمیم گرفتند تا مساله نبرد الحدیده را با تشدید درگیری ها در مناطقی که در چند ماه اخیر از آرامش نسبی برخوردار بودند، هر چه سریعتر فیصله دهند در مقابل حوثی ها با توجه به فشارهای میدانی که متحمل می شوند، تلاش می کنند تا مرزهای خود را در الحدیده تثبیت کنند تا بدین ترتیب در آینده مجبور نشوند در چارچوب مرزهای صنعا و یا حتی صعده به مذاکره بنشینند.

از سویی دیگر پرونده یمن فارغ از نفوذ دولت های مجاور در هر اقلیم، دربردارنده مساله تعیین حدود و ثغور اقلیم های جدید می شود، و در همین راستا می توان بر راهکاری که تضمین کننده بی طرف ماندن تنگه باب المندب از سوی همه طرف های درگیر باشد، به توافق رسید. این درحالی است که هیچ راه حل ریشه ای برای پایان دادن به بحران وخیم انسانی یمن دیده نمی شود؛ چهارده میلیون انسان، تعداد کمی نیست که بتوان به امورات آنها رسیدگی کرده و نیازهای غذایی و بهداشتی شان را تامین کرد به ویژه آنکه صلیب سرخ جهانی و سازمان های بشر دوستانه از فراهم کردن این نیازها ناتوان هستند.کافی است تا میان وضعیت یمنی ها و زلزله زدگان و آسیب دیدگان طوفان سونامی مقایسه ای انجام دهیم، تا به میزان وخامت وضعیت انسانی در یمن پی ببریم.

چه بسا ایالات متحده آمریکا و سازمان های بین المللی در ترسیم آینده سیاسی یمن به هر شکلی که باشد، موفق شوند اما این کافی نیست زیرا کشور به چیزی بیش از راه حل سیاسی مقطعی، نیازمند است چرا که راه حل دائمی پس از تعیین مرز اقلیم ها محقق می شود. یمن کشوری جنگ زده و آسیب دیده است و کم اهمیت شمردن اتفاقات این کشور درست مثل بی اعتنایی به قربانیان جنگ جهانی دوم است. افزون بر مطالب پیش گفته باید این مطلب را هم افزود که آینده یمن آینده روشنی نیست زیرا کشورهای با نفوذ در یمن تا زمانی که به سهم سیاسی خود دست نیابند، آرام نخواهند نشست مضافا این که این کشورهای متنفذ درصدد سوء استفاده اقتصادی از موقعیت ژئوپولوتیک این کشور و منابع نفتی اش هستند.

در ادامه آمریکایی ها در پی آن هستند که بدون ایجاد چارچوب واقعی و فوری برای مشکلات انسانی یمن، پرونده این کشور را مختومه کنند، این بدین معنی است که پرونده ای دیگر در خاورمیانه در حد فاصل میان عراق و لبنان گشوده خواهد شد و معمولا مساله ای اساسی و مرکزی در این منطقه از جهان به نام مساله فلسطین وجود دارد که همیشگی و دائمی است و در مقابل این مساله، پرونده ها و مسائلی وجود دارد که بر مبنای اراده و نیاز بین المللی و به دور از خواست ملت ها گشوده و بسته می شود. به طور مثال در عراق بیشترین میزان موفقیت«عادل عبدالمهدی» نخست وزیر این کشور این است بتواند در سایه تصمیم ضمنی برای برقراری حداقل آرامش امنیتی در مرحله پساداعش، میان گزینش وزرا و اراده و خواست پارلمان توافق ایجاد کند. اوضاع در لبنان کمی پیچیده تر است؛ بحران های این کشور شامل مساله تشکیل دولت، تهدیدات پی در پی اسرائیل به هدف قرار دادن مقر موشک های نقطه زن حرب الله و وضعیت اقتصادی بغرنج این کشور می شود. لذا تکاپوی کنونی برای حل و فصل پرونده یمن در ادامه موجب پدید آمدن شرایطی در منطقه می شود که هیچ قرابت دور و نزدیکی با صلح و آشتی ندارند.