اقتصادیسیاسی

نقش اسرائیل در تنش میان هند و پاکستان

هند هم اکنون بزرگ ترین خریدار سلاح اسرائیل است و حزب حاکم هند روابط نزدیکی با حزب لیکود اسرائیل دارد.

میدل ایست نیوز: «رابرت فیسک» خبرنگار روزنامه «ایندیپندنت» در خاورمیانه در مقاله ای به مناسبات هند و اسرائیل و احزاب حاکم آنها و تأثیر آن در تنش ها میان هند و پاکستان پرداخته است.

او در این مقاله نوشته که وقتی اولین گزارش خبری درباره حمله هند به کشمیر را خواندم خیال کردم یک حمله هوایی اسرائیلی به غزه یا سوریه است. «حمله هوایی به پایگاه نظامی تروریست ها» اولین کلماتی بود که به گوشم رسید. «ستاد فرماندهی ویران و بسیاری از تروریست ها کشته شده اند. این حمله ای به یک پایگاه «جهادی» اسلامی بود.

بعد بود که اسم دست اندرکاران را شنیدم و فهمیدم موضوع به غزه و سوریه مربوط نمی شود، بلکه هدف حمله پاکستان بوده است. چه عجیب! چطور می شود هند و اسرائیل را با هم خلط کرد؟

وزارت دفاع هند در دهلی نو از وزارت دفاع اسرائیل در تل آویو 2500 مایل فاصله دارد، اما عواملی هست که باعث می شود تعبیرات مبتذل رسانه ای آنها شبیه هم باشد.

در چند ماه گذشته اسرائیل همواره از حزب «بهاراتیا جاناتا»ی حاکم در هند حمایت کرده است. ائتلافی غیر رسمی و غیر علنی که کاملا ضد اسلامی و خطری جدی به لحاظ سیاسی در هند است. این در حالی است که هند اکنون بزرگ ترین بازار سلاح اسرائیل است.

پس عجیب نیست که رسانه های هندی از این واقعیت پرده برداشتند که هند در حمله خود از موشک های هوشمند «رافائل اسپایس 2000» استفاده کرده است.

البته بعد معلوم شد که «سیصد یا چهارصد تروریست» که هدف این موشک های هند در خاک پاکستان بوده اند صرفا درخت و صخره بوده اند و نه انسان.

اما کمین وحشیانه نیروهای هندی در 14 فوریه ازسوی نیروهای «جیش محمد» که به کشته شدن 40 سرباز هندی انجامید و سقوط دست کم یک هواپیمای هندی اصلا خیالات نبود.

هند بزرگ ترین مشتری سلاح اسرائیل در 2017 بود و برای خرید سلاح دفاع هوایی  و رادار  و موشک های زمین به هوا 702 میلیون دلار به اسرائیل پرداخته است.

اسرائیل برای فروش تانک و سلاح به دیکتاتوری نظامی در میانمار با وجود تحریم های امریکا بر دولت میانمار به علت تلاش برای نسل کشی در منطقه مسلمان نشین روهنگیا همیشه مجبور است توجیه هایی ارائه کند. اما دربرابر هند، فروش سلاح کاملا قانونی است و دوطرف برای آن تبلغیات بسیار می کنند.

اسرائیل تصاویری از مانور مشترک «گارد ویژه» اسرائیل با یگان های اعزامی از هند در صحرای نقب را منتشر کرد. در این مانور سربازان اسرائیلی هرچه را در جنگ با غیر نظامیان در غزه آموخته بودند به سربازان هندی یاد دادند.

«بنیامین نتانیاهو» در اولین سفر خود به هند حملات نیروهای اسلام گرا در سال 2008 به بمبئی را که در آن 170 غیر نظامی جان باختند محکوم کرد و به ناریندرا مودی، نخست وزیر هند، گفت: «هندی و اسرائیلی ها به خوبی می دانند که حملات تروریستی چقدر دردناک است. ما آن توحش در بمبئی را به یاد داریم، دست به دست هم می دهیم، مقاومت می کنیم و تسلیم نمی شویم».

اما بسیاری از کارشناسان هندی هشدار داده اند که در دوره مودی نباید صهیونیسم دست راستی و قوم گرایی دست راستی در هند نباید محور روابط هند و اسرائیل شوند.

«چایری مالهوترا» پژوهشگر هندی ساکن بروکسل که مقالاتش در «هاآرتص» منتشر می شود تأکید کرد که هند سومین کشور جهان به لحاظ جمعیت مسلمانان است و افزود که روابط خوب میان هند و اسرائیل معمولا به معنای نزدیکی طبیعی اندیشه های حزب «بهاراتیا جاناتا»ی حاکم و حزب لیکود اسرائیل است.

قوم گرایان هندو همیشه به این افسانه که هندوها قربانیان تاریخی مسلمانان بوده اند دامن زده اند و آن را عامل جدایی پاکستان و روابط پرتنش هند و پاکستان دانسته اند.

«مالهوترا» در مقاله ای تأکید کرد که بزرگ ترین حامیان اسرائیل در هند «هندوهای اینترنتی» هستند که در درجه اول به علت نوع برخورد اسرائیل با فلسطین و کشتار مسلمانان دوستدار اسرائیل هستند.

واقعیت اما چیز دیگری را نشان می دهد. در اواخر 2016، فقط 23 شهروند هندی با جمعیت 180 میلیون مسلمان برای پیوستن به داعش به کشورهای عربی رفتند، اما بلژیک که جمعیت مسلمانان آن نیم میلیون نفر است حدود 500 سرباز داعشی داشت.

به نظر مالهوترا روابط اسرائیل و هند باید در چارچوب منافع و عملگرایانه باشد نه در چارچوب مسائل ایدئولوژیک.

اما وقتی اسرائیل به هند سلاح می رساند و هند از این سلاح علیه اسلام گرایان پاکستانی استفاده می کند دشوار بتوان از سرایت قوم گرایی صهیونیستی به قوم گرایی هندویی جلوگیری کرد.

ادعای «جنگ با تروریسم» و یکی کردن آن با «جنگ با مسلمانان» برای دو کشوری که در تقسیمات استعماری برپا شده اند و همسایگان مسلمان امنیت آنها را تهدید می کنند کاملا طبیعی است.

اما نمی توان فراموش کرد که همه جنگ و نزاع ها بر سر «حق اشغال اراضی» است. هم اسرائیل هم هند و هم پاکستان سلاح هسته ای دارند و این خود علت موجه دیگری است که فلسطینیان را با مردم کشمیر یکی نگیریم.

منبع
ایندیپندنت

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا