آیا بغداد در مدیریت بحران موفق خواهد شد؟
دولت عراق باید پیش از هر اقدامی انحصار اطلاع رسانی درباره انفجار انبارهای حشد الشعبی را از دست رسانه های اسرائیلی خارج کند.
میدل ایست نیوز: «مشرق عباس» روزنامه نگار عراقی، در ستون هفتگی خود در پایگاه خبری «الحره» به امکانات پیش روی دولت عراق برای تحکیم تعادل در سیاست خارجی اش درقبال نزاع ایران و امریکا پرداخته است.
در این مقاله آمده که روشن است که بحرانی که عراق را به کشیده شدن به قلب نزاع ایران و امریکا و تبدیل آن به میدان جنگ احتمالی تهدید می کند بیش از آنکه نتیجه انفجارها در زاغه های حشد الشعبی باشد، نتیجه زدوبندهای ناقص در سیاست خارجی عراق و در تعیین تکلیف دولت با گروه حشد الشعبی است و مشخص کردن دقیق اینکه این نیروها بخشی از دولت هستند یا نه.
می توان گفت که روش خاص و بسیار پیچیده ای که دولت فعلی عراق پیش گرفته و مایه انتقادات بسیار شده یکی از کلیدهای حل بحران است. شاید این نگاه خاص «عادل عبدالمهدی» به این موضوع باشد. نخست وزیر آرام عراق که می کوشد در دریای پرتلاطم سیاست با احتیاط کامل شنا کند. سیاستی که به نحوی بی سابقه از حمایت کامل رئیس جمهور و رئیس مجلس برخوردار است و نشان می دهد که سران سیاسی عراق با تقسیم نقش می کوشند گفتمان عراقی ای بسازند که بتواند از بحران عبور کند.
مأموریت آنها البته آسان نیست. عبدالمهدی از هر طرف در معرض فشارهای بی سابقه است. طیف های سیاسی و مردمی گسترده ای از او می خواهند که در برابر حشد الشعبی قاطعیت نشان دهند. این گروه حشد الشعبی را متهم می کنند که می خواهد سرنوشت عراق را به موفقیت یا شکست مذاکرات ایران و امریکا پیوند بزند. ازسوی دیگر، حامیان حشد الشعبی و هوادارانش که کم هم نیستند از عبدالمهدی می خواهند که پس از حملات اخیر، که همچنان چیز زیادی از آنها نمی دانیم و بسیاری از ابعاد آنها گنگ مانده، با قاطعیت علیه اسرائیل و امریکا اقدام کند و با ایده تفکیک حشد از «مقاومت» کنار بیاید به این ترتیب که اولی تابع منظومه دولت باشد و دومی گروهی موازی یا فراتر از دولت باشد.
در این میان نقش «برهم صالح» رئیس جمهور عراق در ایجاد انسجام با عبدالمهدی بسیار چشمگیر است. او به طور خاص می کوشد که به نهادهای امنیتی و نظامی رسمی کشور و نیز طرف های خارجی اطمینان دهد که هرچه هم که سطح فشارها در سطح رسانه ای شدید شود حشد الشعبی از کنترل خارج نخواهد شد و اقدامی خلاف تصمیمات رسمی کشور نخواهد گرفت.
ایجاد چنین تعادلی البته تا زمانی که دولت نتایج تحقیقات خود درباره این انفجار و عامل آن و جزئیات آن را منتشر نکند اصلا کار آسانی نخواهد بود. تا زمانی که دولت در این باره سکوت کند منابع اسرائیلی به مهم ترین منبع ساخت تصورات و صدور احکام براساس آنها تبدیل می شود.
تحرکات صالح ـ عبدالمهدی با این هدف است که موضع عراق را به نقطه ای برگردانند که در آن ایران و امریکا متقاعد شوند که باید عراق را از کشمکش های کنونی دور نگه دارند و این به نفع خودشان هم هست. این مأموریت دشوار وقتی عملی خواهد شد که دولت با همه ضعف خود بتواند اول گروه های داخلی را که با ایجاد تنش در پی جلب رضایت ایران هستند به این نگاه متقاعد کند. بعد نوبت به طرف های خارجی می رسد که می خواهند در عراق حساب های خود را با ایران تصفیه کنند، به خصوص اسرائیل که باید سران آن بفهمند که اوضاع عراق طوری نیست که بخواهند برای تبلیغات انتخاباتی از آن بهره بردار کنند و بغداد گزینه های بسیاری برای دفاع از مرزها و جلب حمایت جامعه بین المللی دربرابر این تعدی های ناموجه دارد.
همه چیز با دانستن واقعیت آغاز می شود. تا وقتی واقعیت درباره این انفجارها دانسته نشود دولت امکانی برای تحقق آنچه می خواهد ندارد. سکوت دربرابر این همه تنش داخلی که براساس حدسیات و در نبود موضع قاطع رسمی ایجاد شده کار را دشوارتر خواهد کرد… عراق براساس واقعیت است که می تواند در سطح بین المللی فعالیت کند و به همه بگوید که هیچ کشوری به خصوص اسرائیل حق حمله هوایی به اهداف عراقی را ندارد، آن هم براساس حدسیات و بدون آوردن دلیل و مدرکی در تأیید این ادعا که این سلاح ها خطری برای تل آویو است.
با همه دشواری ها می توان افقی دید که در آن اجماع سیاسی و مردمی برای بازگشت عراق به تعادل در سیاست خارجی و جلوگیری از کشانده شدنش به درگیری ها ایجاد شود. وسعت بخشیدن به این افق البته مبتنی بر آن است که طرف های مؤثر داخلی و خارجی در جریان آنچه واقعا رخ داده قرار بگیرند.
