میدل ایست نیوز: از چند کیلومتر دورتر می توان اردوگاه را دید: چادرهای سفید که زنان و کودکان داعش در آن به سر می برند. این زنان اردوگاه «الهول» را اکنون «کوه باغوز» می خوانند، به نام شهری بر کرانه فرات که در آن شوهرانشان در مارس گذشته شکست خوردند.
به احتمال قوی خلیفه آینده این گروه مسلح و بذرهای اولیه بازگشت داعش از «کوه باغوز» خواهد بود.
«مظلوم کوبانی»، فرمانده نیروهای دموکراتیک سوریه، گروهی متشکل از کردها و افراد مسلح محلی که برخوردار از حمایت امریکاست و مسئولیت این اردوگاه را بر عهده دارد تأکید می کند که این اردوگاه یک بمب ساعتی است که بالاخره منفجر خواهد شد. «هیچ راه حل آسانی وجود ندارد، حتی اگر خارجی ها به کشورهایشان برگردند، اکثر اینها اهل سوریه و عراق اند، و اگر تفکر افراطی شان را کنار نگذارند چند سال دیگر مشکل بزرگی درست می کنند».
در حالی که به نظر نمی آید داعش بتواند به قدرت سابق خود در سوریه دست یابد، گزارش های پنتاگون و سازمان ملل نشان می دهد که شورش هایی از این دست با سرعت بسیاری رشد می کند. بسیاری از ستیزه جویان سابق در زندان های کردستان هستند، هزاران خانواده در اردوگاه الهول منتظر آنها هستند. به گفته مقامات امریکایی، داعش به این اردوگاه به چشم لانه نسل آینده افراط گرایان نگاه می کند.
در سال 2016 اردوگاه الهول پناهگاه 10 هزار پناهجوی سوریه ای و عراقی شد که از داعش فرار کرده بودند، اما در جنگ باغوز که چند هفته طول کشید 64 هزار زن و مرد که اکثر آنها با گروه های افراطی ارتباط داشتند به این اردوگاه منتقل شدند.
فقط 400 سرباز مسلح مأمور حفظ نظم این اردوگاه است که هزاران زن در آن به سر می برند. درباره برخی از این زنان ثابت شده که در پی خون خواهی از سربازان کرد و امدادرسانان و حتی دیگر پناهجویان ساکن اردوگاه که غیر داعشی اند بوده اند.
یک گزارش در این باره تأکید کرده که دست کم دو زن در اردوگاه به دست زنان افراطی تر کشته شده اند. در ماه گذشته یک زن آذربایجانی نوه 14 ساله اش را به علت خودداری از پوشیدن حجاب با دست خفه کرده است.
سازمان «یزدا» که پیگیری حقوق ایزدی هاست، اخیرا گزارش کرد که یک زن ایزدی در اردوگاه الهول کشته شده است.
گروه های وابسته به داعش در شبکه های اجتماعی جنجال بسیاری درباره وضعیت انسانی نامناسب در نگه داری این افراد راه انداختند.
یک زن در این اردوگاه تأکید می کند که این «زنان وحشی» هر وقت بخواهند بچه هایت را کتک می زنند و چادرت را آتش می زنند.
نیروهای پلیس کرد معروف به آسایش به پاسبانی اردوگاه مأمور شده اند. آنها مسلح اند اما همه می دانند که تعادل قدرت را چه کسی در داخل اردوگاه تعیین می کند. گروهی از زنان تونسی و سومالیایی و روسی در کوه باغوز فرمان ها را صادر می کنند. آنها برای اجرای دستور خود از چاقوهای آشپزخانه که نهادهای امدادرسان در اختیارشان گذاشته اند استفاده می کنند. دست کم یک زن براثر اینگونه حملات کشته و دو تن به شدت زخمی شده اند.
«ایلول»، رئیس انتظامات اردوگاه، آستینش را بالا می زند تا زخمی عمیق را نشان دهد که نتیجه گاز گرفتن است. «بدتر از این وقتی که بچه هایشان را تشویق می کنند که به ما سنگ پرتاب کنند و در گوش آنها می خوانند که ما پدرانشان را کشته ایم. سروکار داشتن به هزاران کودک خوگرفته به خشونت کار سختی است.».
کمبود آذوقه و سوء مدیریت باعث شدت گرفتن خشم درون اردوگاه شده است. خانواده ها درون چادرهای پوسیده در معرض گرمای شدید تابستان هستند. وضعیت بهداشت بسیار نامناسب است و احتمال آلوده بودن آب به باکتری اکولا خیلی زیاد است. ضمن اینکه جایی برای آموزش بچه ها وجود ندارد.
شایعه های زیادی درباره قاچاق اعضای انسان های درون اردوگاه توسط محافظان اردوگاه هم شنیده می شود. این وضعیت نابه سامان تا حد زیادی عمدی دانسته می شود. آنها می گویند که نیروهای ائتلاف بین المللی از بمباران هوایی کاروان هایشان ابایی نداشته اند.
قاچاق به داخل اردوگاه و از داخل آن تقریبا امری روزانه شده است و این نگرانی را ایجاد کرده که زنانی که اهمیت دارند هم بتوانند خارج شوند. در ماه گذشته پنج بازداشتی با پرداخت 2هزار دلار به پاسبانان دو نفر از زنان مهم داعشی را به بیرون فرستادند که قبل از رسیدن به ادلب شناسایی و دستگیر شدند.
ساکنان و پاسبانان و امدادرسانان همه تأکید می کنند که اوضاع اردوگاه مطلقا باثبات نیست و هر لحظه احتمال خطر هست. برای همین است که نیروهای بین المللی در پی یافتن راه حلی برای این مسئله هستند. تلاش هایی برای تقسیم اردوگاه در جریان است تا اداره آن راحت تر شود. در صورت موفقیت این تلاش ها عراق 31 هزار شهروند خود را تحویل بگیرد. اما نهادهای حقوق بشری نگران تکرار همین مشکلات هستند و برای همین این برنامه تاکنون چند بار به تعویق افتاده است.
برخی کشورها شهروندان خود را پذیرفته اند اما برخی از کشورها ازجمله انگلستان در تحویل گرفتن شهروندان خود مردد هستند.
