هیل: ناآرامی های عراق باب میل ایران نیست/عراقی ها نیازی به دخالت امریکا ندارند

میدل ایست نیوز: داو اس زاخیم در یادداشتی در نشریه هیل می نویسد: این روزها شرایط برای سران ایران چندان خوشایند نیست. آنها در داخل کشور با یکی از وخیم ترین و خشونت آمیزترین ناآرامی ها در 40 سال گذشته مواجه شده اند. تحریم های اعمال شده از سوی دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده، به شدت به اقتصاد ایران آسیب رسانده و در حقیقت، یکی از دلایل اصلی تحریک به ناآرامی های اخیر در این کشور بوده است. در صحنه خارجی هم ناآرامی های پی در پی در لبنان و عراق در تلاش های ایران برای تاسیس هژمونی مختص خود در خاورمیانه اختلال ایجاد کرده است.

وی در ادامه می نویسد: مشارکت ایران در عراق به نوعی با دیگر فعالیت های منطقه ای آن به ویژه در لبنان، سوریه و یمن متفاوت است. ایران از مدت ها پیش به دنبال نفوذ در کشور همسایه که در بخش اعظم دهه 1980 تجربه جنگی خونین با آن را داشته و هدف استفاده آن از سلاح های شیمیایی قرار گرفته، بوده است. سرنگونی صدام حسین، دشمن قسم خورده ایران، توسط ایالات متحده و جنگ داخلی که پس از آن رخ داد و به ویژه در سال 2006 که نوری مالکی نخست وزیر عراق شد، فرصتی بی سابقه را برای ایران فراهم آورد تا در امور عراق مداخله و ایفای نقش کند. اقدامات مالکی ایران را قادر ساخت تا به ویژه پس از تصمیم باراک اوباما، رئیس جمهوری وقت آمریکا، به خارج کردن نیروها از عراق در پایان سال 2010، در امور کشور همسایه بیشتر ایفای نقش کند. پس از آنکه مالکی حشد الشعبی (نیروهای بسیج مردمی) با اکثریت مشارکت شیعه را تاسیس کرد، مشارکت خود را در امور کشور همسایه گسترش داد. حشدالشعبی که بعدتر به عنصری مهم در تلاش ها برای بیرون راندن و شکست دادن داعش تبدیل شد، از آموزش ایرانی و به ویژه از پشتیبانی نیروهای قدس سپاه پاسداران بهره می برد.

زاخیم سپس می نویسد: تظاهرات عراق که بر فساد در دولت عراق و نفوذ ایران در این کشور متمرکز شدند به پذیرش استعفای عبدالمهدی از سوی مجلس عراق انجامیدند. در حقیقت، تظاهرات در عراق در حال حاضر به تهدیدی برای همه دستاوردهای ایران در یک دهه گذشته تبدیل شده است. ایران با ادغام حشدالشعبی با نیروهای ارتش عراق مخالف است و برخی اعتقاد دارند که این اتفاق باید سال ها پیش رخ می داد. اکنون ایران نگران است که نتواند همانطور که به عبدالمهدی نزدیک بود و بر او نفوذ داشت، به نخست وزیر بعدی نزدیک شود. مهمتر اینکه نگران است که در صورت از دست دادن نفوذ خود در عراق آن هم در زمان مشکلات اقتصادی (ناشی از تحریم ها)، از ثروت نفتی کشور همسایه بی بهره بماند.

زاخیم تاکید می کند: یکی از جالب توجه ترین مسائل درباره اعتراض های چند وقت اخیر در عراق، وقوع آنها در مناطق شیعه نشین جنوب کشور و بغداد است. شدیدترین اعتراض ها در شهر مقتدی صدر و دیگر شهرهای بزرگ عراق در جریان بودند. ظاهرا عشق و علاقه میان شیعیان ایران و عراق از دست رفته است. اختلافات بین فارس هایی که نگاهی از بالا به پایین به اعراب دارند و عرب هایی که از غرور فارسی بیزارند، به اندازه هر دو تمدن قدیمی است. اینکه شیعیان عرب هم در جنگ علیه ایران به اندازه دیگر اقوام این کشور فعال بودند، اتفاقی نبود؛ مذهب مشترک بین این دو همان اندازه بی تاثیر است که مسیحیت در جنگ های اروپا. از نظر عراقی ها از مذهب مشترک مهمتر این است که دولت نزدیک به ایران (یعنی دولت عبدالمهدی) مسئول بیش از 400 کشته و نزدیک به 20هزار زخمی در ناآرامی ها بوده است.

وی سپس می نویسد: احتمال اینکه شورش ها تا پیش از روی کار آمدن دولتی مستقل تر از نفوذهای خارجی روی کار آید، بسیار اندک است. زمانی که چنین اتفاقی رخ دهد، چهره اصلی پشت پرده آیت الله علی السیستانی، رهبر مذهبی شیعیان عراق، خواهد بود. این بیانیه آخر سیستانی بود که به عزیمت عبدالمهدی از دفتر نخست وزیری انجامید. سیستانی حتی از دیدار با ایرانی هایی که سعی داشتند از کناره گیری نخست وزیری جلوگیری کنند، خودداری کرد. سیستانی اکنون نمادی از تمایل عراقی ها به آزاد کردن خود از نفوذ کشور همسایه انگاشته می شود. به نظر می رسد ایران سعی دارد از بحران سیاسی کنونی در عراق نهایت استفاده را ببرد. ادعای انتقال موشک از ایران به عراق در همین راستا قابل ارزیابی است. همین تابستان گذشته اسرائیل دو مرتبه به اماکن مرتبط با گروه های شبه نظامی دوست ایران حمله کرد و بی شک، آماده است تا دوباره این کار را انجام دهد.

زاخیم درباره نقش ایالات متحده در اعتراضان اخیر عراق می نویسد: در همین حال، ایالات متحده تاکنون از مداخله مستقیم در بحران سیاسی عراق خودداری کرده است؛ اگرچه هنوز قصد خارج کردن نیروهای خود از این کشور را ندارد و حتی طبق برخی گزارش ها، تصمیم دارد 14هزار نیروی دیگر هم به منطقه خلیج فارس اعزام کند. (مارک اسپر، وزیر دفاع آمریکا، این گزارش ها را انکار کرده است.) ظاهرا دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا، مسائل دیگری در ذهن خود دارد. برخی از مقامات آمریکا نگران این هستند که مداخله سیاسی آمریکا در عراق نتیجه عکس دهد و اشتباه هم نمی کنند. در حال حاضر عراقی ها هیچ نیازی به مداخله آمریکا ندارند. آنها بیشتر به وعده حمایت سیاسی و اقتصادی واشنگتن از دولت مستقل در بغداد نیاز دارند و تنها در این صورت است که واشنگتن می تواند در برابر اهداف تهران در منطقه قد علم کند.