میدل ایست نیوز: شکی نیست که استان «ذی قار» در جنوب عراق مرکز انواع هنرهای مختلف از جمله: شعر، موسیقی و سرشار از فرهنگ های اصیل و مختلف است، هم چنین دو شهر تاریخی «اور» و «لکش» مربوط به تمدن سومری ها در این استان قرار دارد که نشان دهنده ارزش تاریخی این استان نیز است.
طی قرن اخیر منطقه ای که سردمدار مقاومت در برابر اشغالگران بود تبدیل به مرکز فقر شده است، از آنجا که بیکاری، بیماری، فقر و کم سوادی در آن فرا گیر شده است و اکثر جوانان دست به خودکشی می زنند. به همین علت این منطقه همیشه شاهد شدید ترین انقلاب ها ضد دولت ها بوده و شاهد مثال آن تظاهرات اخیر در مخالفت با فساد و ناتوانی دولت عراق است که در پی روزی خونین در «ناصریه» مرکز این استان، منجر به استعفای «عادل عبدالمهدی»، نخست وزیر عراق در 30 نوامبر 2019 شد.
در همین راستا با آغاز تظاهرات اخیر در استان ذی قار، 120 نفر از تظاهرات کنندگان به دست نیروهای امنیتی عراق کشته شدند که مقامات عراقی هیچ توضیحی درباره هویت کشته شدگان ندادند و از صحبت درباره آن فرار کردند. در کنار این تعداد کشته شدگان، 300 نفر هم طی تظاهرات مجروح شدند تا جایی که خانواده ها نمی توانستند زخمی ها را در بیمارستان ها پیدا کنند. گویا این تظاهرات در نهایت با استعفای عبدالمهدی به پایان رسیده است اما در حقیقت ناصریه هنوز در حال تشییع فعالان و معنرضانی است که با شلیک افراد نامعلوم کشته می شوند.
ناصریه مرکز استان ذی قار در هفته گذشته مانند سایر استان های جنوبی شاهد افزایش تنش و درگیری بوده و هنوز آرام نگرفته است تا جایی که شعار های ملی و عربی تظاهرات عراق از این استان آغاز می شود.
ناصریه دژ تاریخی اعتراضات در عراق است، این شهر فقیر با زیر ساخت های خراب مرکز اصلی تشکیل انقلاب علیه حاکمان است. در سال 1928 حزب کمونیست عراق اولین دفتر خود را در این شهر تاسیس کرد و مردم این شهر و استان به مخالفت با رژیم صدام برخواستند تا اینکه رژیم صدام در سال 2003 سقوط کرد. اما سلسله مبارزات این مردم به اینجا ختم نشد و مردم به صورت داوطلبانه به نیروهای شبه نظامی «الحشد الشعبی» پیوستند تا با داعش بجنگند و در حال حاضر نیز دست به تظاهرات زدند تا فساد را از کشور خود ریشه کن کنند.
در این راستا «ناصر احمد»، یک محقق اهل ناصریه گفت: «اهالی ناصریه شدید ترین تعاملات را با قضایای سرنوشت ساز دارند و شایسته ترین مردم برای ریشه کن کردن فساد در دولت فعلی هستند و اگر زحمت ها و خون های این شهدا نبود عبدالمهدی از مقام خود استعفا نمی داد.» وی در ادامه صحبت هایش با پایگاه خبری «العربی الجدید» افزود: «تظاهرات کنندگان فقط از قشر جوان جامعه نیستند بلکه خانواده های شهدا نیز در این تظاهرات شرکت دارند و خواستار تغییری هستند که فرزندانشان به دنبال آن بودند، در نتیجه انقلاب در استان ذی قار خواسته ای مردمی است که دارای ارزشی بالاست.»
تاریخ ناصریه پر از قهرمانی و انقلاب علیه حاکمان فاسد است و تقریبا هیچ خانواده ای نیست که یکی از عزیزانش را در جنگ با اشغالگری آمریکا و سپس داعش از دست نداده باشد، مردم در این تظاهرات نیز قسم خورده اند که از میدان های تظاهرات عقب نشینی نخواهند کرد.
«اکرم عبدالله الغزی»، از فعالان شهر «الرفاعی» استان ذی قار هم چنین درباره این تظاهرات تصریح کرد:«تظاهرات در شهرهای مختلف استان ذی قار به معنای نپذیرفتن گروه های سیاسی و احزاب حاکم بر عراق نیست بلکه انقلابی است که در برابر حکومت قبیله ای، سرکوب اجتماعی و سایر پدیده ها ایستاده است.»
وی با اشاره به اینکه ذی قار در صدر همه انقلاب های ضد حاکمان فساد و مبارزات ایستاده است تاکید کرد که جوانان به نا امیدی از زندگی رسیده اند و این امر از افزایش آمار خودکشی در این استان مشخص است و سبب این شده است که تظاهرات شدید تری در این استان نسبت به سایر استان ها شکل بگیرد.
پیشتر پارلمان عراق در پی حوادث خشونت بار، این استان را به عنوان استانی آسیب دیده به حساب آوردند تا خواسته های اهالی آن در پارلمان بررسی شود. در همین راستا «عبدالامیر تعیبان الدبی» نماینده فراکسیون «صادقون» پارلمان گفت: «این استان در هیچ دوره ای حقش را از دولت ها نگرفته است، در دوره پادشاهی عراق فقر مردم را می کشت و در زمان صدام حسین نیز بیشترین کشته را در مبارزه با وی دادند.»
ناصریه با وجود اینکه بیشترین فداکاری ها را به کشور خود کرده است اما از خدمات مهم و توجه دولت بی نصیب است از آنجا که نسبت بیکاری بالایی دارد و از کم سوادی و تعداد کم مدارس و بیمارستان ها رنج می برد.
یک مسئول استانی ذی قار با اشاره به این تظاهرات شدید گفت: «تظاهرات شدید ناصریه نتیجه طبیعی 16 سال فساد احزاب و شکاف میان فکر مقامات و فکر جوانان کشور است زیرا احزاب به عراق به چشم میدانی برای درگیری های اقتصادی، مذهبی و قبیله ای نگاه می کنند در حالی که جوانان نیازمند زندگی به دور از خشونت و پر از صلح هستند و دولتی می خواهند که به وطن خود ایمان داشته باشد.»
