میدل ایست نیوز: ناکامی «محمد توفیق علاوی» در تشکیل دولت در عراق بار دیگر پرونده نزاع برسر نفوذ سیاسی و اینکه چه کسی دست بالا را در عراق دارد میان نیروهای سیاسی این کشور به میان آورد. نزاعی که سردار «قاسم سلیمانی» توانسته بود آن را تا حد زیادی مهار کند.
چند چهره سیاسی عراق ازجمله یک مقام که در روند مذاکرات روزهای آخر علاوی با نیروهای سیاسی عراق حضور داشت تأکید کرد که اگر نیروهای سیاسی شیعه با مخالفان علاوی همراهی نکرده بودند دولت وی رأی اعتماد لازم را می آورد چون شیعیان به تنهایی بیش از نصف کرسی‌های مجلس را در اختیار دارند و تکرار سناریوی مصوبه خروج نیروهای امریکایی از عراق ناممکن نبود.
این منبع افزود که ائتلاف دولت قانون (نوری المالکی) و ائتلاف صادقون (وابسته به عصائب اهل الحق به ریاست قیس الخزعلی) از گروه‌هایی بودند که تصمیم گرفتند حمایت خود را از علاوی بردارند و تأکید کرد که این تصمیم با هدف ضربه زدن به «سید مقتدی صدر» انجام شد.
به گفته این منابع صدر در دوره اخیر و پس از بازگشت از ایران می‌کوشد که خود را در مقام رهبر نیروهای سیاسی جابزند و نظر خود را به همه آنها تحمیل کند و برای این منظور دست به تهدیدهایی مانند محاصره منطقه خضراء و اشاره به پایگاه مردمی خود زده است.
این منابع افزوده‌اند که صدر در مصاحبه اخیر خود با شبکه «الشرقیه» نیز در چنین جایگاهی نشسته بود و همین موضوع باعث اختلاف نظر میان شیعیان شد.
به گفته این منابع این در حالی بود که پس از آنکه علاوی از برخی مواضع خود کوتاه آمده بود، تشکل‌های سیاسی کرد و اهل سنت از در آشتی با وی درآمده بودند اما در نهایت اختلافات خود شیعیان بود که کار علاوی را ممکن ساخت.
این منابع افزودند که تلاش‌های «محمد کوثرانی»، مسئول پرونده عراق در حزب الله لبنان، و برخی از شخصیت‌های سپاه ایران نیز در این مسیر به بن بست رسید و این همه نشان می‌دهد که صحنه سیاسی عراق شاهد تحولات بی سابقه ای است.
همزمان برخی منابع در جریان صدر خبر دادند که این جریان در حال بررسی گزینه‌هایی جهت تشدید فشار بر نیروهای سیاسی عراق است.
«حاکم الزاملی» از سران جریان صدر نیز تأکید کرد که برخی نیروهای سیاسی می‌دانند که صدر پایگاه مردمی و سیاسی بسیار گسترده‌ای دارد و نمی‌خواهند او با استفاده از این پایگاه بر آنها چیره شود و برای همین دربرابر هر اقدام صدر ساز مخالف می‌زنند.
مخالفان و منتقدان «سید مقتدی صدر» در کنار مخالفانش در میان تظاهرات‌کنندگان ناکامی «محمد توفیق علاوی» در تشکیل کابینه و اعلام انصراف وی از نخست‌وزیری را علاوه بر آنکه استمرار ناکارآمدی نظام سیاسی کشور می‌بینند، به آن به چشم شکستی روشن برای شخص سید مقتدی صدر هم نگاه می‌کنند که با همه توان پشت علاوی ایستاد.
درست است که برخی ناکامی علاوی را نتیجه عدم توافق احزاب جویای سهم در قدرت و نه نتیجه اعتراض فعالان تظاهرات می‌دانند، اما برخی دیگر معتقدند که جنبش مردمی نقش مهمی در ناکام گذاشتن پروژه صدر برای حمایت از علاوی داشته است.
شاید «توئیت» صدر پس از اعلام انصراف علاوی هم بر شدت سرزنش‌ها افزوده باشد که از علاوی تشکر کرد و گفت که عشق به عراق او را به عقب‌نشینی واداشته است.
