میدل ایست نیوز: به نوشته وبگاه المعلومه، صنایع دستی سنتی عراق از عدم حمایت دولتی و عدم حمایت مالی و رقابت کالاهای وارداتی رنج می برد، امری که آن را در معرض انقراض و نابودی قرار داده است.
«صلاح عباس»، یکی از سازندگان اثاثیه و صندلی های سنتی از چوب درخت نخل که این شغل را از پدر و پدربزرگش به ارث برده است، می گوید: فرزندانم به یادگیری این شغل تمایلی ندارند، زیرا دیگر سودی در این کار نیست و افزود این صنعت در دوره محاصره اقتصادی عراق به علت نبود محصولات وارداتی رونق داشت.
به دلیل ارزان بودن محصولات وارداتی از ترکیه و چین و عدم حمایت از کالاهای داخلی، تنها چهار کارگاه از کل بیست کارگاه تولید صندلی و اثاثیه و حصیر در منطقه باقی مانده است.
از سوی دیگر «ریاض عبد الامیر»، مدیر کارگاه قالی بافی گفت: هدف کارگاه، حفظ تولید ملی سنتی و ارائه آن به جهان است و به همین دلیل ما به دنبال سود نیستیم و شاید برای حفظ میراث فرهنگی خود دچار زیان مالی هم بشویم.
با غرق شدن دولت عراق در بحران مالی، شرکت های دولتی از مشکلات بیشتری رنج می برند و «علی صاحب القاموسی»، صاحب کارگاه تولید مبلمان و اثاثیه چوبی سنتی در بغداد گفت: به نظر من تمرکز دولت بر صنعت و تولید نیست و اگر چنین قصدی داشت مواد اولیه، زمین و اجازه نامه های سرمایه گذاری و ماشین آلات را فراهم و با قانون بیمه از کارگران حمایت می کرد.
دولت عراق شاید سعی دارد بخش خصوصی را جزء اولویت های خود قرار دهد ولی برای صاحبان حرفه ها و شغل های سنتی مانند صلاح که شغل آنها در معرض انقراض و نابودی است، این اقدام دولت بسیار دیر خواهد بود.
به نوشته وبگاه کلمه ما وراء الحدیث، برخی صنایع دستی رایج که مردم عراق از قدیم می شناختند همچنان در بغداد پابرجا هستند و برای ادامه وجود تلاش می کنند، در حالی که برخی شغل های سنتی دیگر که قدمت آنها به قرن چهارم هجری بازمی گردد به علت کوتاهی و بی توجهی دولت به آنها نابود شده اند.
از برجسته ترین شغل هایی که از بین رفته اند، ساخت مقرنس های بغدادی با طرح های مختلف است که در تزیین خانه ها استفاده می شده است.
به نوشته وبگاه درر العراق، استاد «عبد الهادی الاعظمی (63 ساله)» می گوید: کسی دیگر خواهان تزیین خانه خود به شیوه بغدادی قدیم نیست؛ چنان که اکنون با شکل ها و دکورهای جدید و متفاوت از روش تزیین بناهای بغدادی قدیمی اصیل جایگزین شده است.
الاعظمی در ادامه تاکید کرد تیم او که از هنرمندان ماهر تشکیل شده است به گروهی بیکار تبدیل شده اند.
به نوشته وبگاه اخبار عربی سی ان، بازار صفارین(مسگرها) از قدیمی ترین بازارهای تاریخی بغداد که قدمت آن به دوره عباسی باز می گردد از بی توجهی و عدم حفاظت رنج می برد، امری که باعث شد بیشتر صاحبان مغازه ها در آن، شغل آبا و اجدادی خود را که به آن عشق می ورزیدند رها کنند.
این بازار در بخش شرقی رود دجله و در مرکز بغداد قدیم قرار گرفته است و شهرت آن به ساخت ظروف خانگی و بشقاب ها و قوری های چای و قهوه (دله) و دیگ های آشپزی و قاب های عکس و فانوس های مسی با طرح ها و حکاکی های مختلف بر روی آنها است، علاوه بر ظروف مسی که هنرمندان بر روی آنها آثار تاریخی مشهور عراق را حکاکی می کنند.
«امیر علی» که شغل خود را از پدر به ارث برده است می گوید: کمبود حمایت دولتی و نبود سیاست روشنی برای حفظ میراث فرهنگی و هنری یکی از دلایل اصلی کاهش کار در بازار مسگرها است.
وی در ادامه تاکید می کند دولت های گذشته مس را با قیمت های مناسب برای ما فراهم می کردند ولی اکنون هیچ حمایتی وجود ندارد.
به نوشته وبگاه تحقیقات و تقاریر، تولید کوزه های گلی در عراق از قدیمی ترین صنایع دستی است که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است و از حدود سه هزار سال قبل از میلاد شناخته شده و با میراث و فرهنگ سومری و آشوری و اکدی مرتبط بوده است.
در استان دیالی عراق، «ام زهره» با اندوه از شغل خود می گوید که از جانب علاقمندان به میراث فرهنگی و همچنین دولت های مختلف عراق مورد بی توجهی قرار گرفته و هیچ حمایتی برای حفظ آن صورت نگرفته است.
ام زهره در ادامه ترس شدید خود را از ناپدید شدن این ظروف سفالی و جایگزین شدن آنها با ظروف شیشه ای و غیره ابراز می کند.
به نوشته وبگاه مجله الشبکه، شهرهای عراق به تولید سفال مشهور بوده اند ولی سفال دوزخورماتو، شهری در شمال عراق، موفق به دریافت جوایز بین المللی در نمایشگاه های صنایع دستی خارج از عراق شده است.
تولید سفال در دوزخورماتو نیز از بی توجهی و اهمال و برتری سفال وارداتی که قیمت و کیفیت پایین تری از تولیدات داخلی دارد، رنج می برد.
