میدل ایست نیوز: به نوشته وبگاه العرب، در زمانی که برخی کشورهای پیشرو در تولیدات سینمایی، از کمبود فیلم ها و شاید ضعف آنها در صورت تولید رنج می برند، فیلم های دیگری نه تنها از طریق حضور در سینما بلکه از طریق دریافت جوایز پیشی گرفته و در صدر صنعت سینما جای گرفته اند.
فیلم شارع حیفا(خیابان حیفا) با کارگردانی «مهند حیال»، کارگردان عراقی، عمق زندگی مردم عراق را به تصویر می کشد.
این فیلم، پاره ای از زمان را جدا می کند و در برابر بیننده قرار می دهد.
خیابان حیفا به عنوان یکی از مهم ترین و اصلی ترین و شلوغ ترین خیابان های شهر بغداد شناخته می شود و به نام حیفا، شهری در شمال فلسطین نام گذاری شده است و پیش از تاسیس کنفرانس سران کشورهای اسلامی در سال 1981 ساخته شد تا یکی از نماهای معماری شهر باشد.
به نوشته وبگاه القدس العربی، در طول اتفاقات فیلم عراقی شارع حیفا به کارگردانی مهند حیال، صدای شلیک گلوله ها و صدای بالگردها قطع نمی شود و علاقمندان به اخبار عراق نیازمند دنبال کردن گزارش های خبری تلوزیون و کارشناسان و تحلیل گران شرایط عراق نیستند و تصویری که سینما در این فیلم از عراق به نمایش می گذارد، صادقانه تر و نزدیک تر به مکان وقوع حوادث رخ داده در آن است.
این فیلم بلند داستانی (80 دقیقه) اولین اکران عربی خود را در جشنواره بین‌المللی فیلم قرطاج 2019 در شهر فرهنگ انجام داد و آن در حین مشارکت در مسابقه رسمی فیلم های بلند داستانی بود.
حوادث فیلم در بغداد، پایتخت عراق در سال 2006 و دقیقا در خیابان حیفا که از خطرناک ترین و پرخشونت ترین و خونبارترین مناطق آن زمان بود، اتفاق می افتد.
به نوشته وبگاه العین الاخباریه، مهند حیال، کارگردان جوان عراقی با اولین فیلم بلند داستانی خود، شارع حیفا موفق شد حقیقت زندگی مردم بغداد پس از سقوط رژیم صدام حسین را به تصویر بکشد؛ چنان که حوادث فیلم در سال 2006 رخ می دهد، پس از وقوع جنگ طائفی که گروهی از باندهای مسلح از پشت بام ساختمان های خیابان مشهور حیفا، عابران را به قتل می رساندند و زندگی ساکنین را به کابوسی هولناک تبدیل کرده بودند.
به نوشته وبگاه القدس العربی، داستان فیلم به این صورت آغاز می شود: مردی چهل ساله به نام احمد به این خیابان وارد می شود تا از دختری به نام سعاد که در این منطقه ساکن است خواستگاری کند، اما با شلیک مستقیم گلوله ای از سوی تیراندازی که بر سقف یکی از منازل کمین کرده است، کشته می شود.
نقش های اصلی این فیلم را اسعد عبدالمجید و علی ثامر و یُمنی مروان و ایمان عبدالحسن ایفا می کنند.
فیلم شارع حیفا، دیالوگ های اندکی دارد و در مقابل، کارگردان تصویر را در مقام اول اهمیت قرار می دهد تا والاترین خاصیت فنی فیلم باشد و آن به طور کل، مشخصه سینمای عراق در دهه اخیر است.
فیلم خیابان حیفا، جایزه بهترین فیلم بیست و چهارمین دوره جشنواره بین المللی فیلم بوسان در کره جنوبی را دریافت کرده است.
به نوشته وبگاه الجزیره مستند، جشنواره فیلم بوسان همچنین یکی از جشنواره های تراز اول دنیای سینما محسوب می شود، بنابراین دریافت جایزه بهترین فیلم این جشنواره نشان از اهمیت این اثر جسورانه سینمایی دارد.
به نوشته وبگاه العین الاخباریه، مهند حیال موفق به دریافت جوایز متعددی شده است، ازجمله جایزه بهترین فیلم مسابقه آفاق سینمای قاهره در جشنواره بین المللی فیلم قاهره.
مهند حیال در گفتگویی با العین الاخباریه درباره جزئیات تجربه اش در فیلم خیابان حیفا و بزرگ ترین مشکلاتی که در تولید فیلم با آن مواجه شده است و نگاهش به حقیقت سینمای کنونی عراق و پروژه های سینمایی آینده اش سخن گفته است.
وی در این مصاحبه گفت: ایده این فیلم از سال 2010 شکل گرفت ولی آغاز نوشتن سناریو در سال 2014 بود.
وی در پاسخ به این سوال که بزرگ ترین مشکلات شما در حین فیلم برداری چه بود گفت: با مشکلات سخت و تلخی روبرو شدم، از آنجا که صحنه های فیلم را در همان مناطق اصلی وقوع حوادث جنگ فیلم برداری می کردیم، کار بسیار سختی بود و این مناطق در سال 2006 که همان زمان وقوع حوادث فیلم است کاملا خالی از عابرین پیاده بود، ولی در حال حاضر قلب پایتخت عراق و از شلوغ ترین محله های بغداد است و فقط 4 ساعت در روز برای فیلم برداری از روی پشت بام ها فرصت داشتیم و هر روز تنها اجازه یک ساعت فیلم برداری در خیابان را داشتیم، به همین دلیل دنبال زمان هایی بودیم که تعداد عابرین پیاده کمتر بود و با ترفندهای کارگردانی دشواری توانستیم در خیابان حیفا، مکان اصلی وقوع حوادث داستان، فیلم برداری کنیم.
وی در ادامه در پاسخ به این سوال که واقعیت فعلی سینمای عراق را چگونه می بینید گفت: واقعیت سینمای عراق تا حد زیادی به واقعیت سینمای کشورهای عربی شبیه است به استثنای مصر که شرایط متفاوتی دارد و به نظر می رسد شرایط سینمای عراق در تولید سینمایی بدتر از بقیه کشورهای عربی باشد، زیرا حمایت دولتی وجود ندارد و یا بسیار اندک است و شرکت های خصوصی تولید کننده فیلم وجود ندارند و سینما تنها با تلاش های فردی پابرجاست، ولی با این وجود استعدادهای عراقی نادری وجود دارند که می توانند به سینما رنگ و بوی دیگری بدهند و این امیدی است که من و دوستان جوان سینمائی ام داریم که انتظار دارم مسئولیت ساخت سینمایی متفاوت به آنها سپرده شود.
