خبر اولسیاسی

نقشه راهی برای ترمیم عراق؛ موفقیت نسبی رهبران عراق در پیشبرد امور کشور (بخش چهارم)

به نظر می رسد جامعه عراق به سمت یک روحیه ملی گرایانه و دوری از تاکید بر هویت قومی-فرقه ای در حرکت است.

نویسنده: سی. آنتونی پاف

میدل ایست نیوز: رهبران عراقی به رغم همه چالش های سیاسی، اقتصادی-اجتماعی و امنیتی موجود، موفق شده اند پیشرفت داشته باشند. در حقیقت، به نظر می رسد جامعه عراق به سمت یک روحیه ملی گرایانه و دوری از تاکید بر هویت قومی-فرقه ای در حرکت است؛ روحیه ای با تاکید بر حق برابر شهروندی. کارشناسان در کارگروه های امنیتی، اجتماعی اقتصادی و سیاسی گفتگو برخی از اقداماتی که می توانند در ایجاد تغییرات مثبت در عراق به کار گرفته شوند را شناسایی کرده اند.

تدابیر خاص سیاسی

نظارت بر انتخابات. با دعوت دولت عراق، شرکای بین المللی باید نظارت رسمی بر انتخابات را در کل روند انتخابات بر عهده بگیرند. در حالی که این نظارت باید با همکاری دولت عراق انجام شود، اما باید مستقل از دولت و احزاب سیاسی باشد. شرکای بین المللی در جریان این نظارت باید توجه داشته باشند که ممکن است انتخابات به نظام موجود مشروعیت بخشد و این مساله به تقویت فرقه گرایی منجر خواهد شد. دولت عراق برای کسب اطمینان از موفقیت این نظارت باید امنیت را در محل های رای گیری تامین کند. به علاوه، لازم است که این نظارت به روشی صورت بگیرد که الزامات تعیین شدن توسط آیت الله علی سیستانی در ژانویه 2020 مبنی بر اینکه برای اصلاحات روی کار آمدن یک شورای جدید نمایندگان که خواست مردم عراق را بهتر منعکس کند، تقویت شود.

اصلاح قانون اساسی. اگرچه مجلس اختیار قانونی برای معرفی اصلاحات را دارد، کمیسیون بررسی اصلاح قانون اساسی رئیس جمهوری برهم صالح می تواند مشاوره های مفیدی ارائه دهد. توصیه بر آن است که کمیسیون تشکیل شده توسط رئیس جمهوری روند گفت و گوی ملی با موضوع اصلاح قانون اساسی را تقویت کند و گزینه های چند مرحله ای ارائه دهد که مجلس بتواند برای تسهیل اصلاحات آنها را تصویب کند. به علاوه، ذینفعان و افراد با نفوذ به ویژه آنهایی که در عراق هستند، باید برای انجام اصلاحات سیاسی به فشار رو به بالا از سوی سازمان های جامعه مدنی در سطح پایه ترغیب کنند. ماموریت کمک سازمان ملل متحد به عراق و دیپلمات های آمریکایی و اروپایی هم ممکن است ایده هایی در مورد چگونگی ترغیب موثر به این اعمال فشار برای تاکید بر اصلاحات بدون بی ثبات سازی بیشتر کشور شامل استفاده از رسانه های اجتماعی داشته باشند. بخشی از این اعمال فشار باید اراده سیاسی در مجلس را برای تسهیل این اصلاحات، هدف بگیرد.

ارتقا مسائل مربوط به جوانان. دولت عراق با حمایت شرکای بین المللی باید راه هایی برای ارتقاء و بهبود مسائل مربوط به جوانان به ویژه در چرخه انتخابات بیابد. صرف مشارکت و درگیر کردن جوانان عراقی در نهادهای سیاسی از طریق انتصابات بدون تعدیل و سازماندهی مجدد نظام کنونی سیاسی کافی نخواهد بود. نخبگان و احزاب دارای قدرت باید مراحل ویژه ای را برای بهبود آموزش، رسیدگی به بیکاری و رسیدگی رسمی و عملی به سایر موضوعات مورد توجه جوانان عراق در نظر بگیرند و اجرا کنند.

گسترش نقش جوانان در انتخابات. تاسیس یک کمیسیون انتخاباتی جدید یا توسعه کمیسیون فعلی یکی از اقداماتی است که می تواند برای شمول صدای جوانان یا دست کم در نظر گرفتن منافع جوانان مستقل از احزاب سیاسی صورت بگیرد. برای تشویق و ترغیب به مشارکت سیاسی جوانان و همچنین تداوم تخصص لازم است که به جوانان در رابطه با مدیریت انتخابات آموزش داده شود.

ایجاد تعادل اندیشمندانه بین قدرت مرکزی و استانی. دولت مرکزی عراق و دولت های استانی باید توازن و تعادل مناسب را به ویژه در رابطه با بودجه و ارائه خدمات عمومی پیدا کنند. هر کدام از آنها هرگونه پشتیبانی، منابع یا اختیارات اضافی که داشته باشند، باید تدابیری برای جلوگیری یا کاهش اقدامات در زمینه فساد یا ناکارآمدی و بهبود نظام پاسخگویی نیز برای آنها در نظر گرفته شود تا دولت های محلی و ملی بتوانند بر یکدیگر کنترل داشته باشند و در امور تعادل ایجاد کنند.

کاهش محرومیت ها. با توجه به شرایطی که پپیشتر توصیف شد، عراق و شرکای آن می توانند از سه روش برای کاهش محرومیت های قومی-فرقه ای و جغرافیایی و کمک به اینکهه همه عراقی ها از دولت مستقر در بغداد نفع ببرند، استفاده کنند. اول، شرکای عراق باید برنامه های ایجاد هویت ملی عراق را پشتیبانی و پیام های آشکاری در این زمینه ارسال کنند. در این روند لازم است که در این برنامه ها پیچیدگی های مربوط به اصطکاک ها و تنش های قومی-فرقه ای را در سطح ملی و محلی، به ویژه در مناطقی که اخیرا از اشغال داعش آزاد شده، در نظر گرفته شوند. دوم، شرکای اروپایی عراق باید روابط خود را در جوامع از هم گسیخته، به ویژه کردها و سنی ها، توسعه دهند تا بتوانند راه هایی برای برقراری مجدد یک وحدت عملی زیر سایه دولت عراق پیدا کنند. ایالات متحده هم باید به دنبال فرصت هایی برای ارتقاء این وحدت داخلی باشد. با این وجود، با توجه به تاثیرگذاری قطبی ایالات متحده، این کشور باید در امور عراق با احتیاط وارد عمل شود. سوم، با توجه به پیچیدگی های روزافزون مرتبط با ایجاد وحدت ملی، لازم است یک برنامه جداگانه متمرکز بر راه های ایجاد آن نوع از وحدت که برای توسعه سیاسی و متعاقبا اقتصادی، و یک وضعیت امنیتی با ثبات تر لازم است، در نظر گرفته شود.

پشتیبانی غیر نظامی. ایالات متحده باید پشتیبانی از پروژه های غیر نظامی و توسعه را افزایش دهد و سعی کند در این زمینه ها حضور پررنگ تری داشته باشد.

مدل های توسعه مثبت. جامعه بین الملل باید الگوی مثبتی از توسعه متناسب با فرهنگ عراق، شرایط سیاسی و اجتماعی این کشور و چارچوب همکاری منطقه ای ارائه دهد. در این روند لازم است از پیشنهاد الگوهای منحصرا «غربی» یا چینی که احتمالا اجرا و تحقق آنها در عراق ممکن نیست یا کارآیی تجاری و اثربخشی لازم برای اصلاحات سیاسی را ندارند، خودداری شود. شمار زیادی از بازیگران سیاسی درگیر در امور عراق باید در تلاش فراگیر برای ایجاد پشتیبانی از این الگو همکاری داشته باشند. مهم تر آنکه لازم است از مدل هایی که عراق را در میانه رقابت قدرت های جهانی قرار می دهند، خودداری شود. (این مطلب ادامه دارد.)

منبع
شورای آتلانتیک

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا