خبر اولسیاسی

ترور در عراق؛ تاریخ خونبار و بی ثباتی سیاسی

تلاش برای ترور مصطفی الکاظمی نخست وزیر عراق بخشی از سلسله ترورهای سیاسی در این کشور است که به ندرت شاهد ثبات سیاسی و امنیتی بوده است.

میدل ایست نیوز: تلاش برای ترور «مصطفی الکاظمی»، نخست وزیر عراق، تاریخی از ترورهایی در عراق را به ذهن متبادر می کند که شخصیت های سیاسی از جمله برخی از سران و مقامات حاکمیتی این کشور را هدف قرار داد.

عراق از زمان تاسیس، نزدیک به یک قرن پیش تاکنون، به ندرت شاهد ثبات سیاسی و امنیتی بوده و در دوره های مختلف سیاسی، تلاش هایی برای ترور سیاسی افراد انجام شده که هر کدام از آنها پیامدهای سیاسی عمیقی بر اوضاع عراق و آینده این کشور داشته است.

از میان 3 پادشاهی که از سال 1921 تا 1958 بر عراق حکمرانی کردند، دو تن از آنها يعني ملک غازی (1939) و ملک فیصل دوم (1958) ترور شدند، علاوه بر شاهزاده عبدالاله، نائب السطنه که  حاکم حقیقی عراق در سال های 1939 تا 1953 بود و در سال 1958 کشته شد.

غازی اول، پادشاه عراق در سال 1939 در تصادف کشته شد اما گمان می رود دستگاه های اطلاعاتی بریتانیا در آن زمان پشت این ترور بودند.

پسر ملک فیصل دوم، امیر عبدالاله، و ده ها نفر دیگر از خاندان پادشاهی عراق نیز توسط عبدالکریم قاسم که در 14 ژوئیه 1958 کودتا کرد، کشته شدند.

«ساری عیاش»، پژوهشگر تاریخ سیاسی عراق در گفت وگویی با پایگاه خبری اسکای نیوز عربی بیان کرد که ترور جمعی خاندان پادشاهی در عراق و ترور «نوری السعید»، نخست وزیر اسبق عراق، پتانسیل عظیمی را برای خشونت سیاسی بی پروا در کشور بدون هیچ محاکمه یا اجرای قانونی به وجود آورد و خشونت محض را به ابزاری در میان نیروهای سیاسی تبدیل کرد.

وی در ادامه افزود که عبدالکریم قاسم که خود به قتل خاندان پادشاهی عراق دست زده بود، در سال 1963 توسط قومیت گراها و بعثی ها به شیوه ای وحشیانه کشته شد و عامل قتل او عبدالسلام عارف شریک او در کودتای 1958 و قتل خاندان پادشاهی بود.

قومی ها و بعثی ها که کودتا کرده و عبدالکریم قاسم را کنار زده بودند نیز وارد تسویه حساب های متقابل شدند اما عبدالسلام عارف توانست بعثی ها را کنار بزند هرچند در نهایت در نتیجه انفجار بالگرد در سال 1966 کشته شد و گفته می شود این انفجار کار افسران ارتش طرفدار حزب بعث بود.

حزب بعث در سال 1968 از طریق کودتایی با شراکت گروهی از قومیت گرایان بر سر کار آمد اما این کودتا سفید بود زیرا کودتاگران به عبدالرحمن رئیس جمهور وقت اجازه دادند به تبعید برود.

اما بعثی ها پس از 13 روز علیه شرکای قومیت گرای خود نیز کودتا کردند و بارزترین سران آنها را حتی در تبعید نیز به قتل رساندند از جمله عبدالرزاق النایف و ابراهیم الداوود که یکی در بریتانیا کشته شد و دیگری تا مدت ها مخفی ماند.

در زمان حکومت حزب بعث بر عراق از سال 1968 تا 2003، ترور سیاسی بین نهادهای دولت عراق و مخالفان سیاسی رواج داشت و بلکه ترور چهره های شاخص مخالف در نقاط گوناگون جهت در دستور کار دائمی دستگاه های اطلاعاتی رژیم بعث بود.

این اقدامات البته فقط منحصر به مخالفان نمی شد و دوران حاکمیت بعث شاهد موارد مکرر تصفیه های درون حزبی و رقابت دستگاه های امنیتی بود. از جمله تلاش ناکام سطم غانم الجبوری و مضحی علی الجبوری، دو افسر نظامی در تابستان 1990 برای ترور سران رژیم که از آن به انقلاب «جبوری»ها یاد می شود و موجب کشته شدن صدها افسر گارد ریاست جمهوری شد.

مورد مشابه، تلاش افسران نظامی عراقی ای که در سال 1991 از کویت عقب نشینی کرده بودند و در رأس آنها بارق الحاج حنطه برای کودتا بود که بی نتیجه ماند و موجب اعدام چندین افسر بعثی شد.

منبع
اسکای نیوز عربی

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا