نگرانی از آینده کودکان و جوانان عراقی

میدل ایست نیوز: به نوشته وبگاه ایندیپندنت عربی، بسیاری از دارندگان مدارک تحصیلی بالا و فارغ التحصیلان دانشگاه ها در مقابل وزارتخانه های عراق و راه های منتهی به نهاد های دولتی می نشینند و در تظاهرات خواستار فراهم شدن فرصت های شغلی هستند.

این در حالی است که بسیاری از کودکان در چهار راه های خیابان های بغداد، پایتخت عراق برای تکدی یا فروش شیرینی جات و پارچه و آب معدنی یا پاک کردن شیشه های ماشین ها برای کسب درآمد و کمک به اداره امور زندگی شان پخش شده اند.

این دو گروه اجتماعی به دنبال فرصت‌های زندگی بهتر هستند، ولی برنامه ‌ریزی ضعیف دولت‌های متوالی پس از سال 2003 باعث بیکاری تحصیل کرده ها و طبقه فقیری شد که در برابر سختی های زندگی مقاومت می‌کنند.

به گفته «عمار علی»، دکترای اقتصاد که مدرک خود را از سال 2014 دریافت کرده و با وجود جستجوی مستمر نتواسته شغلی پیدا کند، فرصت های شغلی در کشور عراق کمیاب و محدود به آشنایان و اقوام، بدون در نظر گرفتن شایستگی و حرفه ای بودن اشخاص شده است.

به گفته «بسام رعد»، پژوهشگر اقتصادی، اقتصاد عراق از عدم تعادل ساختاری رنج می برد که همه جنبه های اقتصادی آن را شامل می شود و در افزایش قابل توجه درصد بیکاری و تورم سهیم بوده است و این درصد های بالا باعث ایجاد عدم تعادل اجتماعی پیچیده ای شده است.

وی در ادامه افزود قشر جوان از فرصت دموگرافی(جمعیت شناسی) و رشد و توسعه به بار سنگینی تبدیل شده است و اقتصاد و جامعه، تاوان سیاست های نادرست گذشته را پرداخته اند.

پدیده کودکان کار و محرومیت آنها از حق تحصیل به طور گسترده گسترش یافته است، علاوه بر مواجهه آنها با مشکلات متعدد در محیط های ناسالم که راه آنها را سد می کند، همچنین افزایش بسیار تعداد فارغ التحصیلان بدون کار نشان از خطر بزرگی دارد که به آتشفشانی خاموش می ماند.

به اعتقاد رعد، بیکاری، رفتارهای خطرناکی را در میان جوانان ایجاد کرده است و شکی نیست که همه ما در زندگی روزمره و از طریق روابط و گفتگو با جوانان به نشانه های این مشکلات و آثار و بازتاب آنها در زندگی واقعی پی برده ایم.

آنچه جوانان خواستار آن هستند، دسترسی به فرصت‌های مناسب برای داشتن زندگی بهتر است، بنابراین عدم برآورده کردن این خواسته ‌ها کل جامعه را در معرض خطرات فاجعه ‌باری قرار می ‌دهد.

«صالح لفته»، نویسنده عراقی گفت: اقتصاد مرتبط با سیاست و در هم تنیده با آن نه بر یک گروه سنی خاص، بلکه بر همه مردم تأثیر می گذارد، ولی بیشترین آسیب در عراق متوجه کودکان است.

شرایط وخیم اقتصادی، دولت را به ریاضت اقتصادی در همه چیز، به ویژه در ساخت مدارس جدید وادار کرده است و با افزایش جمعیت و نبود مدارس جدیدی که گنجایش همه کودکان را داشته باشد، بسیاری از آنها مجبور به ترک مدرسه شده اند و جهل و نادانی بیشتر در میان آنها گسترش یافته و دلایل بیشتری برای پیوستن آنها به باندهای جنایت، سرقت، فحشا یا تکدی گری ایجاد شده است.

به اعتقاد این نویسنده عراقی، دومین گروهی که بیشترین آسیب را می بینند، جوانان هستند که بزرگ ترین هدف احزاب و جریان های مسلح یا گروه های سیاسی هستند.

پس از آنکه محبوبیت این احزاب به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرد، بیشتر آنها از راه های مختلف سعی در جذب جوانان و دعوت از آنها برای بهتر کردن وجهه خود دارند.

این کار با دادن وعده حقوق بالا و استخدام دولتی و سفرهای رایگان داخل و خارج از کشور انجام می شود.

وی در ادامه تاکید کرد که با توجه به شرایط موجود، لازم است که دولت آینده موفق تر عمل کند و برای برطرف کردن هر چه سریع تر مشکلات اقتصادی و ایجاد ثبات اقتصادی آماده باشد و این امر به علت سیاست های اقتصادی گذشته هیچ بهبودی را شاهد نبوده است.

بیشتر مردم موفق به یافتن فرصت های شغلی نمی شوند و جوانان پس از یاس و ناامیدی از بهبود شرایط زندگی در آینده نزدیک به مهاجرت فکر می کنند.