میدل ایست نیوز: به نوشته وبگاه ایندیپندنت عربی، دیدن کودکان در سن مدرسه در حالی که در خیابان ها و بین ماشین ها در عراق حرکت می کنند و بطری های آب معدنی و نوشیدنی یا آدامس را با خود حمل می کنند تا به رهگذران یا ماشین ها بفروشند به امری عادی تبدیل شده است.
این پدیده به بخشی از زندگی روزمره مردم عراق تبدیل شده است.
کودکان در ابتدای زندگی، اسباب بازی ها و معصومیت خود را رها کرده اند، کیف های مدرسه و کتاب ها را برای همیشه ترک کرده اند همان طور که از آرزوها و رؤیاهای پاک خود برای بازی با دوستان خود در حیاط مدرسه گذشته اند تا برای خانواده های خود که در انتظارشان هستند، امرار معاش کنند.
این پدیده در اولویت دولت های متوالی در عراق قرار نگرفته است و هیچ راه حلی برای آن ایجاد نشده است.
عراق کنوانسیون حقوق کودک را در قانون شماره 5 در سال 1994 و دو پروتکل ضمیمه آن را در قانون شماره 23 سال 2007 تصویب کرده است.
«فاضل الغراوی»، عضو کمیسیون حقوق بشر در عراق، گفت: این پدیده در عراق با توجه به شرایطی که کشور از آن رنج می برد رشد کرده است و همچنین افزایش درصد خانواده های زیر خط فقر با ترک تحصیل کودکان و فرار آنها از مدارس در بغداد و دیگر استان های عراق همراه بوده است.
الغراوی در ادمه افزود مشاهده شده است که از کودکان در همه سنین از جمله شیرخواران برای گدایی استفاده می شود.
وی همچنین به این نکته اشاره کرد که هیچ راه حل کاملی از جانب دولت و نهادهای آن برای این مشکل ارائه نشده است، با وجود درخواست های مکرر برای نجات این قشر مهم جامعه که حمایت و مراقبت از آنها ضروری است، زیرا سنگ زیربنای ساخت آینده کشور هستند.
حسن، کودک 14 ساله که در نزدیکی پل صرافیه در بغداد دستمال های کاغذی می فروشد، می گوید: پدرم را نزدیک به یک سال پیش در یک انفجار از دست دادیم و بی سرپرست شدیم و مادرم مرا مجبور کرد برای تأمین هزینه های زندگی سه برادرم(7 ساله، 4 ساله و 3 ساله) مدرسه را ترک کنم.
حسن و خانواده اش در یک اتاق اجاره ای در محله ای فقیرنشین در کنار رصافه زندگی می کنند، او آرزوی بازگشت به مدرسه را دارد و برای دوستانش دلتنگ می شود و می گوید: من در مدرسه دانش آموز ممتازی بودم و به پدرم قول دادم که مهندس معمار بشوم تا خانه ای زیبا بسازم که همه ما را گرد هم آورد.
هزاران کودک شرایطی شبیه به حسن دارند و به خیابان آمده اند تا به علت از دست دادن یکی از والدینشان یا هر دوی آنها به خانواده هایشان کمک کنند یا به دلیل خشونت یا افزایش موارد طلاق آنها مجبور شده اند این کار را انجام دهند، زیرا خانواده هایشان معتقد بوده اند که تحصیل در درجه دوم اهمیت قرار دارد و به اندازه هزینه های خانواده مهم نیست.
کمیته حقوق بشر پارلمان عراق در 10 مه 2021 خواستار جلوگیری از کار کودکان در این کشور شد و همچنین از دولت و پارلمان عراق خواست تا با صدور تصمیمات الزام آور در این زمینه از استثمار کودکان در مشاغل سخت جلوگیری کنند.
«عبدالزهره الهنداوی»، سخنگوی وزارت برنامه ریزی عراق گفت: درصد ثبت نام کودکان در مدارس ابتدایی 94 درصد است که به معنای کاهش چشمگیر ترک تحصیل کودکان است، ولی درصد کودکان کار زیر پانزده سال در عراق 1.5 درصد است.
صندوق کودکان سازمان ملل متحد(یونیسف) قبلاً تعداد کودکان کار در عراق را حدود یک میلیون کودک تخمین زده بود.
یک مقام نظامی در وزارت کشور گفت: این پدیده توسط باندهای سازماندهی شده انجام می شود که مسئول پناه دادن به کودکان(دختر و پسر) در گروه های سنی مختلف در مکان هایی در منطقه کاظمیه و علاوی برای متکدیان هستند.
کودکانی که سن آنها بین دو تا سه ماه است، توسط خانواده هایشان به زنان متکدی اجاره داده می‌شوند و مبلغ اجاره یک کودک روزانه بین 25 تا 50 هزار دینار معادل 35 دلار است.
