میدل ایست نیوز: «از ماه رمضان چیزی به جز نامی باقی نمانده است»، با این عبارات، مردم اردن حال و هوای کنونی ماه رمضان را توصیف می کنند چون به نظرشان بسیاری از آداب و رسوم و سنت های ماه مبارک رمضان و بازی های سنتی و حتی شغل هایی که برای دهه ها از ویژگی های خاص ماه مبارک بودند به فراموشی سپرده شده اند.
به نوشته پایگاه ایندیپندنت عربی، از حدود یک دهه پیش، ضیافت های دسته جمعی و سفره های الرحمن مانند گذشته برپا نمی شود و هیاهوی کودکان در ساعت های پس از افطار شنیده نمی شود و بازی هایی که انجام می دادند از بین رفته است.
همچنین در برخی کشورها، بسیاری از شغل های ماه رمضان به علت تغییرات اجتماعی و فرهنگی و پیشرفت تکنولوژی از بین رفته است.
ماه مبارک رمضان برای سال ها فرصتی برای بسیاری از حرفه ها و شغل های فصلی به شمار می رفته است، ولی برخی از شغل ها به علل مختلفی در حال حاضر چندان رواج ندارند که از مهم ترین این علت ها، اجرای قوانین بهداشتی و قوانین شهرداری است.
از جمله این شغل ها، فروش شربت عرقسوس(شیرین بیان) و شغل مسحراتی (طبل کوبی برای بیدار کردن مردم برای سحر) است که با وسایل دیگری، از جمله تلویزیون و اینترنت و تلفن همراه جایگزین شده است.
با گذر زمان اهمیت شغل مسحراتی در جامعه اردن کاهش یافته است و اذان به وسیله مناسب تری برای مطلع کردن مردم از زمان نماز و روزه تبدیل شده است.
در لیست این شغل ها، تولیدکنندگان قفاطین (نوعی لباس سنتی) و جلابیب (دشداشه) و عباهای سنتی قرار دارند، پس از اینکه استفاده از لباس های مذهبی و سنتی ماه رمضان به فراموشی سپرده شد.
شغل ساختن فانوس نیز در کشور اردن رو به کاهش است و با تزیینات الکترونیکی در بالکن ها و پنجره ها جایگزین شده است.
این مسئله تنها شامل شغل ها نمی شود، بلکه رسوم رمضانی بسیاری مانند دیدارهای خانوادگی و شب نشینی های ماه رمضان و توزیع هدایا به کودکان در مکان های عمومی کاهش یافته است، ولی حکواتی(حکایت گو) که جایگاه بالایی در میان مردم و در قهوه خانه ها داشته است و داستان ها و حکایت ها را با روش خاص خود روایت می کرد اکنون به خاطره تبدیل شده است.
قصه گو در گذشته با هدف تحکیم پیوند های اجتماعی میان مردم به بازگویی داستان ها و وقایع تاریخی و مردمی می پرداخت و با گذشت زمان و تغییر آداب و سنن، نقش حکایت گو در جامعه اردن در ماه رمضان کاهش یافته است و فعالیت های تفریحی جدید مانند تماشای تلویزیون، خیمه های رمضانی و گوش دادن به موسیقی محبوبیت و رواج بیشتری یافته است.
با این حال، حکایت های قدیمی هنوز در خاطره برخی از نسل های قدیمی در اردن باقی مانده است و حکواتی (قصه گو) بخشی از میراث فرهنگی ارزشمند آنها به شمار می رود.
از سنت های قدیمی ماه مبارک رمضان که دیگر در خانه های مردم اردن وجود ندارد، صحن الخیر است که به بخش کمی از مردم محدود شده است و آن عبارت از غذایی است که میان خانواده ها و همسایگان با هدف افزایش محبت و دوستی و همبستگی میان آنها تبادل می شود.
