میدل ایست نیوز: به نوشته وبگاه ایندیپندنت عربی، در برابر کشاورزان عراق راهی جز ترک زمین هایشان و مهاجرت به شهرها برای کار در حرفه های غیر از کشاورزی وجود ندارد و آب به بیشترین میزان کاهش یافته است و مناطق سرسبزی که باعث شادی هر بیننده ای می شد به دلیل خشکسالی و کم آبی به بیابانی بایر تبدیل شده است.
کشور عراق از قرن گذشته از افزایش سطح خشکسالی و افزایش دمای هوا، علاوه بر کاهش پهنه های آبی و کاهش بارندگی و به طور کل کمبود آب رنج می برد و همچنین سوء مدیریت دولت های مختلف عراق برای حل بحران آب و عدم اقدام برای ممانعت از ساختن سدها توسط دولت های منبع مانند ترکیه و ایران که به صورت آشکار بر ذخیره آبی عراق و سپس در برنامه کشاورزی تاثیر گذاشته که به طور کامل به وفور آب وابسته است.
در برابر انبوهی از درختان که در نتیجه کمبود آب آثار مرگ بر آنها ظاهر شده است، «فلاح جمعه»، کشاورز عراقی به این نکته اشاره می کند که به علت کاهش آب، مساحت زمین های کشاورزی به میزان بسیاری در سال های گذشته کاهش یافته است.
وی در ادامه می افزاید که بیشتر محصولات به علت نبود آب کافی برای آبیاری آن از بین رفته است.
فلاح جمعه همچنین تاکید می کند که خشکسالی باعث تشویق به مهاجرت به سمت شهرهای صنعتی و مسکونی شده است.
«عادل المختار»، مشاور سابق کمیته کشاورزی، آب و تالاب ها از سوء مدیریت که کشور را به این مرحله رسانده است انتقاد کرد و گفت که کشور ترکیه در حال حاضر به دنبال ساخت سد الجزره است و آن را سد قاتل نامیده است، زیرا حوض آب رودخانه دجله را از بین خواهد برد.
وی همچنین در ادامه افزود که ما همچنان روی برنامه کشاورزی کار می کنیم و از سیستم های آبیاری قدیمی استفاده می کنیم و مناطق وسیعی را با بهره وری کم کشت می کنیم و بیشتر بخش های کشاورزی هنوز ضعیف هستند.
المختار همچنین گفت که شرایط تابستان پیش رو برای مردم عراق دشوار خواهد بود.
از سوی دیگر «حسن الشکری»، کارشناس امور محیط زیست گفت که نمی توان زمان آغاز خشکسالی را به صورت دقیق مشخص کرد.
وی در ادامه افزود که در مقایسه با دهه های گذشته، نشانه هایی از خشکسالی رو به افزایش در عراق دیده می شود، زیرا فضاهای سبز و پهنه های آبی با افزایش دما و کاهش بارندگی و به طور کل کمبود آب کاهش یافته اند.
شکری همچنین گفت که شرایطی که کشور عراق در ابتدای هزاره سوم شاهد آن بوده است و درگیری های مسلحانه، علاوه بر بی توجهی دولت در اجرای برنامه های مدیریت آب و برنامه های زیست محیطی و غیره باعث تشدید خشکسالی و ظهور بیابان زایی در عراق شده است.
همچنین «رمضان حمزه»، کارشناس امور آب، علل خشکسالی در عراق را به دو دسته طبیعی و انسانی تقسیم کرد و اولی مربوط به تغییرات آب و هوایی است که منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا و از جمله عراق را دربر گرفته است؛ چنان که سرزمین عراق از ابتدای قرن 21 شاهد هفت بار خشکسالی بوده است.
در مورد عامل انسانی می توان به کاهش آب رودخانه های دجله و فرات در نتیجه سیاست های کشورهای منبع آب و ایجاد تعدادی پروژه های عظیم سدسازی و تغییر دادن مسیر رودخانه های مشترک به داخل مرزهای این کشورها بدون اطلاع به کشور عراق اشاره کرد.
حمزه همچنین تاکید کرد که این امر به شدت در تشدید بحران های آبی و پیشروی بیابان تاثیر گذاشته است و سهم تاریخی عراق از آب دو رودخانه را کاهش داده است تا جایی که میزان آب آنها به کمتر از 30 درصد میانگین طبیعی‌شان کاهش یافته و این امر علاوه بر سوء مدیریت آب های موجود است.
همچنین «فاضل الغراوی»، رییس مرکز راهبردی حقوق بشر عراق تاکید می کند که بحران دائم آب به فاجعه های انسانی و محیط زیستی منجر شده و روزانه زیان های میلیاردی وارد کرده است.
کمبود آب به سطح خطرناکی در کشور عراق رسیده است که به رودخانه های دجله و فرات شناخته می شود؛ چنان که «مزهر عطیه»، کشاورز عراقی می گوید که زمین به دلیل کمبود آب، خشک و بایر شده است و به همین دلیل وسایل کشاورزی را نگه داشتیم و در این فصل از آنها استفاده نکردیم.
وی همچنین به این نکته اشاره می کند که خطر کم آبی تنها شامل زمین های کشاورزی نمی شود، بلکه حیواناتی را نیز شامل می شود که بیشتر آنها بر اثر خشکسالی و آب های آلوده و نامناسب برای کشت یا شرب حیوانات از بین رفته اند.
عطیه در ادامه تاکید می کند که خشکسالی بسیاری از کشاورزان را وادار به مهاجرت به شهرهای صنعتی و مسکونی با هدف کار در شغل های آزاد و کمک به خانواده هایشان کرده است که پیش از این به فروش محصولات کشاورزی و تولیدات حیوانی مشغول بوده اند.
