معضل بیکاری زنان؛ بحران خاموش در جامعه عراق

میدل ایست نیوز: بحران بیکاری در عراق محدود به مردان نیست و شامل زنان این کشور نیز می‌شود. این موضوع یکی از بارزترین مسائل اجتماعی است که موجب نگرانی خانواده‌ها و نهادهای مربوط به زنان شده است.

به گزارش العربی الجدید، عبدالزهره الهنداوی، سخنگوی وزارت برنامه‌ریزی عراق اعلام کرده بود: به طور کلی نرخ بیکاری در عراق کاهش یافته است. بیکاری در عراق طی سال ۲۰۲۲، ۱۶.۵ درصد بوده و با آغاز سال جاری به ۱۳ درصد رسیده و دلیل این کاهش بهبود آشکار بازار کار در عراق بوده است.

الهنداوی افزود: تفاوت زیادی در نرخ بیکاری میان مردان و زنان وجود دارد. بیکاری در زنان حدود ۱۸ درصد و تقریباً دو برابر مردان با ۹ تا ۱۰ درصد است.

وی خاطرنشان کرد نرخ بالای بیکاری در میان زنان عراقی به دلیل شرایط اجتماعی و عدم وجود فرصت‌های شغلی مناسب آن‌ها است. این عوامل موجب شده است که مردان بیشتر از بازار کار بهره ببرند.

از طرفی دیگر، سازمان‌های فمنیستی و فعالان در حوزه زنان در عراق بر این باورند که بیکاری زنان تنها یک شاخص اقتصادی محسوب نمی‌شود بلکه به یک عامل منفی که موجب بروز سایر مشکلات اجتماعی می‌شود، تبدیل شده است به ویژه آنکه زنان زیادی برای حمایت از خانواده‌های خود به فرصت شغلی نیاز دارند.

پیامدهای بیکاری زنان

در این راستا حنان الزیدی، یکی از فعالان حوزه زنان اظهار داشت: عدم وجود فرصت شغلی برای زنان به طور مستقیم موجب افزایش میانگین سن ازدواج و طولانی ‌تر شدن وابستگی آن‌ها به خانواده می‌شود.

الزیدی اشاره کرد: نیاز به تامین نیازهای روزمره زندگی و عدم توانایی در تامین آن، موجب افزایش حس ناامیدی و سرخوردگی در میان بخش بزرگی از دختران جوانی می‌شود که خود را خارج از دایره کار، تولید و ایفای نقش اجتماعی می‌یابند.

رضا العزاوی، متخصص جامعه شناسی در گفت‌وگو با این پایگاه خبری بیان کرد: در عراق بیکاری زنان، به عنوان «بحران خاموش» تلقی می‌شود.

الغروای افزود: کار و فعالیت زنان در عراق اغلب به عنوان موضوع درجه دو و کم اهمیت به شمار می‌آید. به همین دلیل نهادهای مربوطه هیچ توجهی برای تامین فرصت شغلی برای زنان قائل نمی‌شوند چراکه زن تحت سرپرستی و مسئولیت مرد تلقی می‌شود.

وی گفت: با افزایش نرخ بیکاری و نبود فرصت شغلی، روز به روز نتایج این دیدگاه در کشور آشکارتر می‌شود. جامعه نیروهای آموزشی، آکادمیک، بهداشتی و دیگر کارهایی که زنان می‌توانند در رقابت با مردان نقش بارزی در آن ایفا کنند را از دست می‌دهد.

العزاوی توضیح داد: سالانه تعداد زیادی از دختران جوان از دانشگاه‌های عراق فارغ التحصیل می‌شوند اما فرصت حضور آن‌ها در بازار کار محدود باقی می‌ماند. این مسأله موجب تضعیف نتیجه آموزشی آن‌ها می‌شود و شکاف میان آرزو‌های زنان عراقی و واقعیتی که در آن زندگی می‌کنند را عمیق‌تر می‌کند. همه این اوامر کار را برای زنان عراقی سخت می‌کند.