شیرینی های مشهور و لذیذ ماه مبارک رمضان در عراق

میدل ایست نیوز:  آشپزخانه عراق برخی از خوش طعم ترین غذاهای خاورمیانه را دارد، به ویژه شیرینی های عراقی که شهر بغداد به شیرینی های لذیذش شهرت دارد.

به نوشته وبگاه «عرب رایترز»، شاید باورنکردنی به نظر بیاید، ولی قدمت آشپزخانه عراقی که همچنین به نام آشپزخانه بین النهرین نیز شهرت دارد به 10 هزار سال پیش باز می گردد و بر روی سنگ نگاره ها نقش شده است و در همه کشورهای عربی انتشار یافته است و طرفداران و علاقه مندان به آن در همه جا هستند.

شیرینی های عراقی علاوه بر افزودن خرما، آجیل و میوه های خشک به آنها، با طعم های کرمی و خامه ای و طعم شربت های شیرین خود شناخته می شوند.

هر شهری در عراق دارای شیرینی مشهور خاص خود است و برای خانواده های عراقی، شیرینی های عراقی همیشه و در همه اوقات به عنوان یک وعده سبک یا هدیه ای برای دیدار دوستان در دسترس هستند و شیرینی، خوراکی محبوب مردم عراق است.

بسیاری از غذاهای سنتی عراق از محبوبیت بسیاری برخوردار هستند، مانند مسگوف که نوعی ماهی کباب شده است و بدون تردید شیرینی های عراقی، مانند دهین و منصمه و شکرلمه (شکلمه) و کلیجه (نوعی کلوچه سنتی) و غیره که در اینجا به برخی از آنها اشاره می کنیم.

دهین یک شیرینی سنتی عراقی است که به شهر نجف تعلق دارد و معمولا در بازارها به فروش می رسد و از آرد و شیر و شکر و کره و شیره خرما تشکیل شده است و به صورت سنتی پیش از سرو آن با پودر نارگیل تزیین می شود.

از دیگر شیرینی های معروف عراق، کلیجه است که برای عید فطر یا عروسی یا تولد تهیه می شود. کلیجه از آرد و کره و هل و رازیانه و سیاه دانه تشکیل شده است و به صورت سنتی با گردو، شکر و هل یا با خرما، کره، هل و دارچین پر می شود و معمولا با یک استکان چای عراقی سرو می شود.

شکرلمه از مشهورترین شیرینی های عراق است و از مواد ساده ای مانند آرد و شکر و آجیل و هل تهیه می شود و به عنوان یکی از شیرینی های سنتی عراق شهرت دارد و اسم این شیرینی در هر شهری به شکل متفاوتی تلفظ می شود.

شیرینی زولبیا از دیگر شیرینی های مشهور عراق به شمار می رود و محبوبیت بسیاری در میان شهروندان عراقی دارد و تقریبا در سفره همه مردم عراق در ماه مبارک رمضان یافت می شود و دارای طعم و مزه خاصی است، علاوه بر اینکه از شیرینی های ارزان به شمار می رود و مناسب فقیر و ثروتمند است.

درمورد منشأ اصلی شیرینی زولبیا برخی می گویند که منشأ این شیرینی از کشورهای مغرب عربی و به طور خاص الجزائر و تونس است و برخی می گویند که یک قناد ترکی آن را اختراع کرد، زمانی که در مواد مورد استفاده در خمیر نان دچار اشتباه شد.

روایتی که در این مورد بیشتر رواج دارد این است که اصل این شیرینی از اندلس است و روایت دیگری نیز می گوید که «ابوالحسن علی بن نافع الموصلی»، موسیقیدان عراقی معروف به زریاب در دوره عباسی این شیرینی را اختراع کرده است.