میدل ایست نیوز: گزارش‌های خبری حاکی از آن است که مراکش قراردادی یک میلیار دلاری برای خرید یک ماهواره جاسوسی اسرائیل برای جایگزینی دو ماهواره قدیمی خود امضا کرده است. این معامله به دلیل اینکه مربوط به ساخت یک ماهواره جاسوسی توسط صنایع فضایی اسرائیل (IAI) است، محرمانه بوده است. نه رباط و نه تل‌آویو چیز زیادی در مورد این معامله و نحوه تأمین مالی آن ارائه نمی‌دهند و مهم‌تر از همه، چرا رباط به چنین تجهیزات گران قیمتی که به طور خاص برای اهداف جاسوسی ساخته شده است، نیاز دارد. همچنین وقتی اسرائیل با استفاده از محصولات همان شرکت، از جمله هواپیماهای بدون سرنشین، هر روز در حال انجام جنایات روزانه در سرزمین‌های فلسطینی است، چرا باید از IAI خرید کنیم؟
روابط نظامی مراکش و اسرائیل در سال‌های اخیر به‌عنوان بخشی از تمایل هر دو طرف برای عادی‌سازی بیشتر روابط، علی‌رغم اعتراض‌ها به فعالیت‌های نظامی اسرائیل در شمال آفریقا، به‌ویژه از سوی الجزایر، همسایه غربی مراکش و کشورهای منطقه، شاهد جهش‌های بزرگی بوده است،.
در ماه مه امسال، رباط همچنین قرارداد دیگری با شرکت BlueBird Aero Systems اسرائیل امضا کرد. این شرکت تولیدکننده هواپیماهای بدون سرنشین بوده که بخشی از آن متعلق به IAI است. درحالی‌که نه وزارت دفاع مراکش و نه بلوبرد در مورد این قرارداد اظهارنظری نکردند، گزارش شده است که مراکش در آینده نزدیک پهپادهای نظامی خود را تولید خواهد کرد. این قرارداد، مراکش را در کنار مصر، نیجریه، و آفریقای جنوبی به باشگاه کشورهای آفریقایی تولیدکننده هواپیماهای بدون سرنشین وارد خواهد کرد.
با این‌حال تولید پهپاد مراکشی، هر زمان که شروع شود، خشم بیشتر الجزایر را که با رباط اختلافاتی دارد، برمی‌انگیزد.
الجزایر درگذشته با عصبانیت به حضور اسرائیل در شمال آفریقا واکنش نشان داده و آن را در چارچوب استراتژی طولانی‌تر خود در رد هرگونه حضور نظامی خارجی در منطقه می‌داند. الجزایر به‌ویژه نسبت به هرگونه فعالیت اسرائیل در همسایگی خود مشکوک است که به‌درستی آن را تهدیدی طولانی‌مدت برای امنیت و ثبات منطقه می‌داند. الجزایر نسبت به هرگونه ایده حضور خارجی در نزدیکی مرزهای خود حساس شده، به‌ویژه پس از اینکه همسایه غربی‌اش، لیبی، از زمان نابودی آن توسط کشورهای غربی در سال 2011، به میدان جنگ بین قدرت‌های بزرگ تبدیل شده است.
الجزایر به طور پیوسته همان سیاست رد مداخله خارجی را در سراسر جهان حفظ می‌کند. برای مثال، در اوت گذشته، درخواست فرانسه برای پرواز هواپیماهای نظامی این کشور بر فراز حریم هوایی خود در مسیر نیجر را رد کرد.
علاوه بر این، الجزایر بر این باور است که اسرائیل از مراکش به‌عنوان نیروی نیابتی برای مجازات این کشور به دلیل حمایت قاطع خود از فلسطینی‌ها استفاده می‌کند.
مردم مراکش نیز حامی ملت فلسطین هستند. از زمانی که دولت آنها در سال 2021، به عنوان بخشی از توافقنامه ابراهیم، عادی‌سازی روابط با اسرائیل را آغاز کرد، اکثریت مراکشی‌ها بارها نارضایتی خود را ابراز کرده‌اند.
بااین‌حال، دولت رباط از گسترش همکاری خود با دولت اشغالگر منصرف نشده است. در ژوئیه 2023، اسرائیل اولین وابسته نظامی خود، سرهنگ شارون ایتاچ، مراکشی الاصل را به رباط اعزام کرد. پیش از آن نیز مراکش 540 میلیون دلار برای سیستم دفاع هوایی Barak MX IAI پرداخت کرده بود که الجزایر با عصبانیت به آن واکنش نشان داد.
بزرگ‌ترین انگیزه برای نزدیکی گسترده رباط با تل‌آویو، این است که رباط در ژوئیه سال گذشته، حاکمیت خود را بر صحرای غربی به رسمیت شناخت. این اقدام که توسط رئیس‌جمهور وقت امریکا دونالد ترامپ تشویق شد، پاداشی برای مراکش برای پیوستن به توافقنامه ابراهیم بود که به همراه سه کشور عربی دیگر روابط خود را با رژیم آپارتاید اسرائیل عادی کردند.
جالب اینکه، پادشاه مراکش، محمد ششم، رئیس کمیته قدس است که در سال 1975 توسط سازمان کنفرانس اسلامی (OIC) با هدف “حفاظت از قدس به عنوان سرزمین فلسطینی و قبله اول مسلمانان” تاسیس شد.
امضای قرارداد یک‌میلیارد دلاری با IAI که پهپادهای ساخته شده توسط آن غزه را نابود کرده نقض تعهداتی است که کمیته قدس برای آن تأسیس شده است.
اگر امریکا از نسل‌کشی غزه راضی است، مراکش نیز که پادشاه آن با افتخار خود را امیرالمؤمنین می‌نامد، راضی است.
در این زمینه، قرارداد ماهواره‌ای به منزله حمایت مالی یک کشور عربی – مسلمان از دولت اشغالگر رژیم صهیونیستی است درحالی‌که این کشور بدترین قتل‌عام غیرنظامیان را در قرن بیست و یکم انجام می‌دهد. بسیاری از کشورهای جهان هرگونه همکاری نظامی با اسرائیل را تعلیق کرده‌اند، درحالی‌که مراکش برعکس عمل می‌کند.
همچنین جای تعجب است که رباط دشمنی بیشتری را با همسایه خود، الجزایر دارد که از افزایش فعالیت‌های اسرائیل در این منطقه بسیار خشمگین است،
تنش در روابط الجزایر و مراکش که بخشی از ژئوپلیتیک منطقه بوده است، پس از مدتی می‌توانست از بین می‌رود؛ اما با دخالت اسرائیل، بعید است که چنین اتفاقی حتی چند دهه بعد رخ دهد. در واقع، ناظران بدبین منطقه‌ای فکر می‌کنند اگر در آینده نزدیک جنگی بین این دو کشور رخ ندهد این از خوش‌شانسی شمال آفریقا خواهد بود.
