میدل ایست نیوز: به گزارش وبگاه خبری نون پست، زنان عرب با گام های بلندی در زمینه های اقتصادی مختلف، بازار کار را درنوردیده اند و در حالی که حضور و موفقیت آنان در این عرصه با موانع و چالش های سنتی متعدد مربوط به آداب و رسوم اجتماعی و شرایط سخت معیشتی همراه بوده است، کماکان اهداف خود را دنبال کرده اند و توانسته اند خود را در بخش های اقتصاد محلی مطرح کنند.
با وجود تمایل آنها به قبول مسئولیت مالی، بیشتر زنان شاغل در این حوزه ها دستمزد عادلانه خود را در مقایسه با مردان دریافت نمی کنند و مشارکت آنها جزئی از مسئولیت اجتماعی و وظایف خانوادگی به حساب می آید و کاملا به دور از معادله اقتصادی مبتنی بر بازده مادی و پیشرفت شغلی است.
به گزارش وبگاه بانک جهانی، زنان به طور متوسط تنها 75 درصد از درآمد قانونی خود را دریافت می کنند و در نتیجه آنها توانایی کمتری در کاریابی و شروع پروژه ها و تصمیم گیری های اقتصادی دارند و پیامدهای اقتصادی این امر از سطح خانواده ها و جوامع محلی فراتر می رود.
به نوشته وبگاه خبری العربی الجدید، زنان عراقی از اولین زنان عرب به شمار می آیند که به میدان کار وارد شدند و با مردان به رقابت پرداختند.
نزیهه الدیلمی وزارت شهرداری های عراق را در سال 1959 به عهده گرفت و ژوزفین سمعان حداد اولین زنی بود که در دوره پادشاهی (دقیقا در تاریخ 1949) خلبانی کرد و همچنین اناستیان کریم اولین زنی بود که به مدرسه پزشکی در بغداد راه یافت و در دهه سی فارغ التحصیل شد.
در آن زمان، تعداد تحصیلکرده های زن و مرد نزدیک بود ولی از زمان حمله آمریکا به عراق و بحران هایی که در کشور به وجود آمد و همچنان وجود دارد و در برابر افزایش جریان های دینی افراط گرا و گروه های مسلح که در تلاش بودند به نقش مهم و تاریخی زنان در زمینه ها و حوزه های مختلف کاری در عراق پایان دهند، این درصد کاهش پیدا کرد ولی آنها موفق به نابودی کامل این نقش نشدند و زنان همچنان در زمینه های مختلف کاری حضور دارند.
به نوشته وبگاه روزنامه الزمان، زنان عراق با موانع متعددی روبرو هستند که بر نقش اقتصادی و توسعه بخش آنها تاثیر منفی دارد و فرصت تحقق یک توسعه پایدار که در آن زنان، نقش شریک واقعی در توسعه و ساخت را ایفا کنند، کاهش می دهد و این امر از طریق داشتن فرصت های اقتصادی در دسترس و تسهیل دستیابی به آنها و کاهش موانع پیش رو از موانع قانونی و اجتماعی و غیره حاصل می شود.
بر اساس آمارهای وزارت برنامه ریزی عراق در سال 2018، زنان حدود 49 درصد و مردان 51 درصد جمعیت را تشکیل می دهند، بنابراین زنان تقریبا نصف جامعه را در بر می گیرند ولی درصد به تنهایی ارزشی ندارد اگر از اهمیت اجتماعی و اقتصادی و سیاسی برخوردار نباشد.
با وجودی که زنان عراق پیشرفت مهمی در زمینه های متعدد داشته اند و در راس آنها آموزش و کار اجتماعی و غیره است ولی میانگین فعالیت اقتصادی آنان همچنان پایین است.
زنان 54.6 درصد از کل گروه تولیدکننده در عراق را که در گروه سنی 15 تا 64 سال قرار دارند، تشکیل می دهند و این امر چالش جدیدی برای سیاست اقتصادی کشور در ضرورت ایجاد فرصت های کاری کافی برای زنانی که در سن کار قرار دارند و فراهم کردن شرایط مناسب اقتصادی برای آنان از جمله دریافت مزایای بازنشستگی مناسب و بیمه ایجاد می کند.
با وجودی که زنان، 49 درصد از جمعیت در سن کار را تشکیل می دهند، میانگین مشارکت آنها در نیروی کار عراق 13.9 درصد است که مشارکت اندکی است و تنها 8.12 درصد از تولید ناخالص داخلی غیر نفطی را شامل می شود.
برآوردهای برآمده از تفاوت دستمزدها و مشارکت در نیروی کار، تنها منحصر به عراق نیست بلکه کشورهای بسیار دیگری را شامل می شود و این برآوردها نشان می دهد که درآمد زنان حدود 30 درصد درآمد مردان در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا و حدود 40 درصد در آمریکای لاتین و جنوب آسیا و 50 درصد در آفریقا و جنوب صحرای بزرگ عربی و حدود 60 درصد در اروپای مرکزی و شرقی و کشورهای مشترک المنافع و آسیای شرقی و کشورهای صنعتی است.
نسبت زنان شاغل در دستگاه ها و اداره های دولتی در عراق در سال 2007 حدود 49.1 درصد و مردان 26.9 درصد بوده است، در حالی که نسبت زنان شاغل در بخش خصوصی 44 درصد و مردان 66.2 درصد بوده است.
این امر، تمایل زنان به کار در بخش دولتی برای تضمین درآمد ثابت و پایدار و دریافت حقوق بازنشستگی را نشان می دهد، برخلاف کار در بخش خصوصی که عاری از این دو امتیاز است و این مسئله چالش جدیدی برای دولت عراق محسوب می شود و آن چگونگی ایجاد فرصت های شغلی مناسب زنان است، با توجه به این که آنها در برخی بخش های اقتصادی چون آموزش و سلامت، فرصت های شغلی فراوانی دارند و آنچه بر حقیقت این امر تاکید می کند، افزایش درصد زنان شاغل در بخش های خدمات و به ویژه آموزش تا 23 درصد است، در مقابل مردان که 4 و 5 درصد است.
