میدل ایست نیوز: به نوشته وبگاه ایندیپندنت عربی، تاریخچه خیابان ابونواس در بغداد به دوران عثمانی برمی گردد.
این خیابان در مجاورت رودخانه دجله در محله بغدادی معروف به نام کراده شرقی قرار دارد و در یک طرف آن، رصافه بغداد و در سمت دیگر آن، کراده مریم در سمت کرخ واقع شده است.
کراده اصطلاحی است که به این دو محله بغدادی اطلاق می شود، با توجه به کراده هایی که آب رودخانه را تا باغ های اطراف بالا می بردند.
این خیابان، تپه ای خاکی بود و از طریق آن، آب برای آبیاری یا از طریق سیلاب ها به سوی باغ های آباد و سبز و پر میوه بغداد سرازیر می شد.
این خیابان پیش از آنکه ابونواس نامیده شود، نام های متعددی داشته است و بر اساس گفته «صلاح عبدالرزاق»، مهندس، از مهم ترین این نام ها، خیابان شیخ جواد الشبیبی (1867-1943) بوده است. او شاعر معروف عراقی است که در دوره سلطنت زندگی می کرد و از بزرگان و چهره های شاخص بغداد در آن زمان بود.
این خیابان تا اوایل دهه 30 این نام را داشت تا زمانی که خاکریزی که برای ممانعت از سیل ساخته شده بود، کنده شد.
این خیابان به نام ابو نواس، حسن بن هانی بن عبدالاول الصباح المذحجی، شاعر دوره عباسی نامگذاری شده است که پدری دمشقی و مادری اهل اهواز داشت.
او در بصره که یک کلانشهر عربی بود و توسط «عتبه بن غزوان»، رهبر عرب در زمان خلیفه عمر بن الخطاب در سال 14 هجری ساخته شده بود، زندگی کرد و پرورش یافت.
ابونواس به وسیله شعرهایش که درباره عشق و لذت و سرمستی است، شهرت یافته و داستان های ملازمت او با «هارون الرشید»، خلیفه عباسی مشهور است.
قابل توجه است که مردم بغداد بودند که در ابتدا این خیابان را ابونواس نامیدند، پیش از آنکه تغییر نام آن به ابونواس تصویب شود.
به دو علت شهرت این خیابان بر دیگر خیابان های بغداد پیشی گرفت، اول نزدیکی آن به مرکز پایتخت و دوم مکان های توریستی آن بود که آسایش بازدیدکنندگان را فراهم می کرد.
این خیابان از دهه پنجاه تا دهه هشتاد قرن بیستم رونق داشت و یکی از مکان های دیدنی پایتخت بود که عراقی ها، عرب ها و گردشگران از سراسر جهان به آن رفت و آمد می کردند.
آنها مجذوب نسیم رودخانه دجله و خوردن غذای مسکوف و آزادی گردش و رفتن به رستوران ها و کازینوها و مکان های تفریحی شبانه بودند.
رشد اقتصاد عراق و درآمدهای نفتی که پس از ملی شدن صنعت نفت در دهه هفتاد افزایش یافت و مازاد مالی که در پایان دهه هفتاد به حدود صد میلیارد دلار رسید، مسائلی بود که دولت عراق را در زمان حکومت «احمد حسن البکر»، رئیس جمهوری اسبق عراق بر آن داشت تا از شرکت های بین المللی برای توسعه شهر بغداد استفاده کند، ولی همه چیز با آغاز جنگ عراق و ایران در دهه هشتاد متوقف شد.
جنگی که حکومت عراق انتظار نداشت هشت سال به طول بینجامد، در جبهه ای که 1300 کیلومتر امتداد داشت و منابع کشور را از بین برد و پروژه ها را متوقف کرد و صدها هزار نفر در آن کشته شدند و شهرها ویران شد.
به اعتقاد «صلاح خزعل»، مهندس و مدیر سابق شهرداری بغداد، پروژه ابونواس به عنوان بخشی از میراث کشور عراق باید توسط یک نهاد ملی اجرا شود و شرکت های عراقی می توانند این پروژه ها را اجرا کنند.
واقعیت امروز خیابان ابونواس آن چیزی نیست که در گذشته بوده است، زیرا مورد غفلت قرار گرفته و فاقد ساده ترین خدمات گردشگری است.
این خیابان به پناهگاه بیکاران تبدیل شده و فاقد امنیت است، گویی به دلایل نامعلومی مجازات می شود.
آیا این امر به علت نفرین وارد شده بر «ابونواس»، شاعر دوره عباسی است؟ یا مسئولان به دلیل قرار گرفتن در مقابل کاخ های ریاست جمهوری و ساختمان های دولتی قصد بازسازی آن را ندارند؟
