میدل ایست نیوز: به نوشته وبگاه الجزیره، شهر نجف به حلوای دهین شهرت یافته است و همه مردم به خریدن و خوردن این حلوا یا تقدیم آن به عنوان سوغاتی یا هدیه از طرف مسافرین و زائرینی که در تمام فصل ها به استان می آیند اقدام می کنند.
به نوشته وبگاه عربی پست، درباره ریشه اصلی این حلوا و اولین زمان تهیه آن مانند سایر حلواها و شیرینی ها روایت های متعددی وجود دارد و یکی از این روایت ها می گوید که این حلوا به دوره عباسی باز می گردد و در آن زمان به اسم حلوای لوزینج خوانده می شده است.
این روایت همچنین می افزاید این حلوا از کشور هند وارد عراق و به ویژه شهر نجف شده است و مردم نجف در تهیه آن تغییراتی ایجاد کرده اند تا طعم منحصر به فردی پیدا کند و به نماد شهر آنها و یکی از مشهورترین شیرینی های شهر تبدیل شود.
تقریبا در تمام خیابان های شهر نجف مغازه ای برای فروش این حلوا به مردم وجود دارد.
اما روایت دوم می گوید که دهین شیرینی جدیدی است و اولین بار در دهه شصت قرن گذشته تهیه شده است، هنگامی که دو قناد به نام های «وهاب کریدی» و «مطرود البصیر» به تهیه این شیرینی پرداختند و کسی در شهر به جز آنها این شیرینی را تهیه نمی کرد تا اینکه قناد دیگری به نام ابوعلی وارد شد و در تهیه این حلوا بر آن دو پیشی گرفت؛ چنان که با چاشنی های خاصی که تنها خودش می دانست طعم آن را لذیذتر کرد.
به این ترتیب شهرت او افزایش یافت و مردم دائم می گفتند هیچ دهینی به خوبی دهین ابوعلی نیست.
به نوشته وبگاه الجزیره، مردم نجف با اشتیاق به تهیه و بهتر کردن این حلوا پرداختند تا طعم متفاوتی یافت و به نماد استان نجف تبدیل شد، با وجودی که در شهرهای دیگر عراق نیز تهیه و فروخته می شد.
«عباس الحمامی» که ملقب به ابوعلی است، استاد اول و از مشهورترین تولیدکنندگان شیرینی های نجف است، تا جایی که اکثر مغازه های شیرینی فروشی نام او را بر تابلوهای مغازه خود دارند، گاهی برای تبرک به نام او و گاهی برای جلب مشتری بیشتر.
«ابو محمد»، فروشنده شیرینی که 50 سال دارد می گوید: از مرحوم پدرم آموختم که اصل شیرینی دهین به کشور هند بر می گردد، ولی با طعم و شکل کنونی آن متفاوت بوده است و می توانیم بگوییم که مردم نجف به تهیه شیرینی دهین شهرت یافتند، زیرا از ده ها سال پیش با کیفیت بالایی آن را تولید می کردند و می فروختند.
فروشندگان اولیه دهین در کناره های بازار می ایستادند و این شیرینی را بر روی میزهای کوچکی قرار می دادند و آن را با قیمت های بسیار پایینی به رهگذران می فروختند، ولی اکنون قیمت این شیرینی بین سه تا پنج دلار است.
مواد تشکیل دهنده دهین به گفته «قاسم کریم»، فروشنده و صاحب مغازه سید ابوعبدالله از آرد و شکر و چاشنی ها و مواد معطر و رنده جوزهندی و روغن حیوانی و هل و خشکبار تشکیل شده است و سِرّ منحصر به فرد بودن طعم و عطر آن در رعایت مواد مخلوط شده با هم است که تولید کنندگان این شیرینی بر حفظ آن تاکید دارند.
این شیرینی در کارخانه های خاصی تولید می شود.
به گفته «محمد مجید»، کارگر کارخانه، کارگران پس از مخلوط کردن مواد مورد نظر به مدت دو یا سه روز آنها را تخمیر می کنند و پس از آن در ظرف های دایره ای شکل بزرگی که با روغن چرب شده است قرار می دهند و سپس در فرهای سنگی قرار داده شده و به مدت سه ساعت پخته می شود.
«احمد العذاری»، فروشنده دهین می گوید علت انتشار مغازه های فروش شیرینی دهین در نجف، استقبال بسیار مردم برای خرید آن است، علاوه بر وجود ده ها کارگر که نحوه تهیه آن را در کارخانه ها آموخته اند و پس از سال 2003، مغازه های خاص خود را افتتاح کرده اند.
العذاری یکی از کارگران همین کارخانه ها بود و پس از اینکه که کار را به خوبی آموخت مغازه خاص خود را افتتاح کرد و آن را دهین ابوعلی مشهور نامید.
به گفته العذاری عاشقان دهین متنوع و بسیارند و برخی از آنها از استان های عراق و به ویژه بصره و ذی قار و میسان هستند و همچنین مشتری هایی از کشورهای مختلف عربی و غیر عربی از کویت و بحرین و عربستان و لبنان و سوریه و ایران و همچنین از دانمارک و سوئد و آمریکا و آلمان هستند.
