گنج های غرق شده موصل و بابل کجا پنهان است؟

میدل ایست نیوز: به نوشته وبگاه الجزیره، بیش از یک قرن و نیم پیش و در شرایطی نامعلوم، محموله بزرگی از آثار باستانی عراق در رودخانه دجله غرق شد و بر اساس گفته پژوهشگران و کارشناسان، یک گروه کاوش فرانسوی پس از جمع آوری این محموله از میان آثار باستانی بابل و نینوا در تلاش بود تا آن را از طریق قاچاق به پاریس منتقل کند و در موزه لوور پاریس به نمایش بگذارد.

از زمان غرق شدن این محموله در محل تلاقی دو رودخانه دجله و فرات در منطقه قرنه (شمال بصره) در تاریخ 15 مارس 1855 میلادی، این گنجینه آثار باستانی ناپدید شده و تمام تلاش هایی که در حفاری ها و کاوش این منطقه برای یافتن این آثار صورت گرفته ناموفق بوده و باعث گمانه زنی های بسیاری شده است.

به گفته «بشار الکیکی»، نماینده و عضو کمیته فرهنگ و گردشگری و آثار باستانی پارلمان عراق، در قرن نوزدهم، عراق زیر سلطه حکومت عثمانی قرار داشت و از نزاع قدرت های بزرگ آن زمان یعنی بریتانیا و فرانسه برای نفوذ بیشتر رنج می برد و در آن زمان، «پول امیل بوتا»، کنسول فرانسه در موصل، در شهر خورسباد(شمال شهر کنونی موصل)، پایتخت چهارم امپراتوری آشوری به حفاری و کاوش می پرداخت.

وی در ادامه به وبگاه الجزیره گفت در سال 1852، «ویکتور پلاس» و دستیار هنرمندش « فلیکس توماس» جای بوتا را گرفتند و در سال 1855، پس از سه سال کار سخت، ویکتور کار خود را در کشف بیشتر آثار خورسباد به پایان رساند و آماده بازگشت به فرانسه بود که فاجعه غرق شدن آثار باستانی رخ داد.

به گفته الکیکی، نزدیک به 235 صندوق بزرگ حامل آثار باستانی بابل و خورسباد به کشتی ها منتقل شده بود و در منطقه قرنه، مکانی که دو رودخانه دجله و فرات به یکدیگر می پیوندند، گروهی از قبایل به کشتی های حامل آثار باستانی حمله کردند و این امر باعث غرق شدن کشتی های حامل آثار باستانی عراق شد.

از « ستون لويد»، دانشمند بریتانیایی نقل شده است که آثار باستانی غرق شده با توجه به حجم این گنجینه و ارزش آن برای افتتاح 4 موزه بین المللی کافی بوده است.

الکیکی همچنین به این نکته اشاره کرد که تلاش های بسیاری از دهه پنجاه قرن گذشته برای یافتن این آثار باستانی غرق شده انجام شده است که بی نتیجه بوده.

به اعتقاد «میثم النوری»، استادیار تاریخ باستان، موضوع ناپدید شدن این آثار بسیار پیچیده است و آرا و عقاید متفاوتی درباره آن مطرح است و به دلایل متعددی نمی توان در مورد آن نظر قطعی داد.

وی در ادامه به وبگاه الجزیره توضیح داد که مهم ترین دلایل مشکوک بودن این موضوع این است که این حادثه به صورت علمی و قابل استناد ثبت نشده است و همچنین حوادث مشابه دیگر و به جز آنچه بیگانگان نقل کرده اند، شاهدانی برای این حادثه وجود ندارند و نکته مهم این است که عراق در آن زمان تحت سلطه حکومت عثمانی بوده است و دقیقا مشخص نیست که آیا آنها برای انتقال این محموله موافقت حکومت عثمانی را دریافت کرده بودند یا خیر.

وی در ادامه فرضیه انتقال این حجم بزرگ از آثار باستانی را از طریق رودخانه بعید دانست و احتمال داد که این محموله از راه دیگری قاچاق شده باشد و دلیل این امر، ناپدید شدن کامل این آثار با وجود حفاری های طولانی مدت است.

در پایان، گروه کاوش ژاپنی بود که در دهه نود قرن گذشته موفق به یافتن چیزی نشد.

اگرچه بیش از 166 سال از ناپدید شدن این آثار باستانی می گذرد، اما هنوز امید به یافتن آنها با استفاده از تکنیک های جدید در زمینه حفاری و کشف فسیل ها وجود دارد.

الکیکی همچنین تأکید کرد که تلاش های وزارت فرهنگ، گردشگری و آثار باستانی و اداره کل آثار باستانی و میراث فرهنگی عراق در جستجوی این گنجینه های از دست رفته متوقف نشده است.

وی در ادامه به این نکته اشاره کرد که موانع زیادی وجود دارد و مهم ترین آنها مدت زمانی است که از غرق شدن این آثار می گذرد و نیاز به اقدام بین المللی و نه اقدام یک گروه کاوش کوچک و مهم تر از همه، نیاز به مبالغ هنگفت برای انجام این کار.