کم آبی و خشکسالی دو عامل اصلی مهاجرت از استان ذی قار عراق
شورای استانی ذی قار در جنوب عراق از موج جدید مهاجرت در شهرهای این استان در نتیجه کم آبی و خشکسالی و افزایش دمای هوا خبر داد.
میدل ایست نیوز: شورای استانی ذی قار در جنوب عراق از موج جدید مهاجرت که شهرهای این استان در نتیجه کم آبی و خشکسالی و افزایش دمای هوا و جستوجوی پناهگاهی امن به دور از خطرات زیست محیطی شاهد آن است، پرده برداشت.
به گزارش العربی الجدید، سازمان جهانی مهاجرت، در آخرین گزارش خود تاکید کرد که استان‌های مرکزی و جنوبی عراق شاهد موارد مهاجرت هستند و استان ذی قار با مهاجرت بیش از 10 هزار خانوار از شهرهای خود به دیگر شهرهای عراق، در سال‌های اخیر به علت خشکسالی، در صدر فهرست استان‌هایی قرار دارد که بیشترین مهاجرت را به خود اختصاص داده‌اند.
احمد الرمیض، عضو شورای استانی ذی قار گفت مناطق دارای تالاب و روستاهای زراعی، به علت خشکسالی شاهد موارد مهاجرت مداوم هستند که تهدیدی برای تغییر وضعیت جمعیتی مناطق تاثیر پذیرفته به شمار می‌آید.
الرمیض افزود علاوه بر شماری از خانواده‌هایی که در مرکز شهر ناصریه مستقر شده‌اند، این مهاجران در راستای یافتن منابع جدیدی برای زندگی در مناطق زراعی که وابسته به آب‌های زیرزمینی است، به استان‌های بصره، کربلا، نجف، بابل و دیوانیه مهاجرت کردند.
وی هشدار داد این مهاجرت پیامد‌های منفی خطرناکی بر ترکیب جمعیتی این استان خواهد داشت به ویژه آنکه ساکنان برخی از روستاها به طور کامل آواره شده‌اند و چیزی جز خانه‌های پراکنده در مناطق مختلف از آن، باقی نمانده است.
ذی قار از آثار تغییرات اقلیمی رنج می‌برد
این مقام عراقی با اشاره به اینکه بخش زیادی از این استان به علت خشکسالی و کم آبی در نتیجه تغییرات اقلیمی و خشکی درختان و باغ‌ها در سال‌های اخیر، به زمین‌های بایر تبدیل شده‌اند، اعلام کرد این استانداری در تلاش است تا با همکاری نهادهای داخلی و تیم‌های داوطلب، در پارک‌های عمومی، مدارس، بیمارستان‌ها و برخی ادارات و نهادهای دولتی، کمپین درختکاری را راه‌اندازی کند.
الرمیض تصریح کرد هیئتی از شورای استانی ذی قار، با هدف آگاهی از پیامد‌های تاثیر این مهاجرت و میزان خشکی تالاب‌ها و تاثیر مستقیم آن بر زندگی هزاران خانواده، بازدیدهای میدانی انجام داد از این رو، 60 درصد از ماهی‌های مرداب‌ها از بین رفته و شمار زیادی از چهارپایان و گاومیش‌ها تلف شده‌اند.
وی از دولت عراق خواستار ایجاد راه حل لازم برای تامین امنیت جان ساکنان و تامین آب برای بازگشت آن‌ها به خانه‌های خود و نیز اعطای غرامت به افراد متضرر برای حفظ زندگی خود در دوره بحران خشکسالی که این استان شاهد آن است، شد.
ذی قار به نقطه جوش می‌رسد
از طرفی دیگر موفق حامد خضیر، مدیر اداره محیط زیست استان ذی قار ضمن آنکه مهاجرت از استان ذی قار را مهاجرتی فصلی دانست اما در عین حال درباره پیامد‌های منفی آن هشدار داد.
خضیر در ادامه به گرمای بی‌سابقه هوا در این استان، ثبت رکورد بالاترین دما در جهان به کمبود منابع آب و کمیاب بودن آن اشاره و اعلام کرد ممکن است مهاجران در فصل زمستان و زمان بارش باران بازگردند و برخی از آن‌ها در خانه‌های جدید خود ساکن شوند.
وی با بیان آنکه اغلب مهاجران از طریق ماهیگیری و کشاورزی زندگی می‌کنند و باید برایشان آب یا منبع رزق دیگر تامین کرد، خبر داد که سازمان جهانی غذا، با همکاری اداره محیط زیست ذی قار بر پروژه بهبود راه‌های زندگی در مناطق الطار، الشطره، الرفاعی و الغراف کار کرده و به ساکنان این مناطق زمین‌هایی برای کاشت گیاهانی که از نظر اقتصادی مفید و در برابر دمای بالا مقاوم هستند، اعطا شده است.
این مقام عراقی ضمن تاکید بر اینکه خشک شدن تالاب‌ها تاثیر منفی بر تعادل سیستم طبیعی و زیست محیطی استان ذی قار خواهد داشت، بیان کرد این مهاجرت مناطق جدید را تحت تاثیر قرار داده و مهاجران در مناطق حاشیه نشین زندگی خواهند کرد که این امر موجب افزایش جرائم و مشکلات اجتماعی می‌شود.
خضیر تاکید کرد دامداران به ویژه پرورش دهندگان گاومیش، بیشترین کسانی هستند که از خشکسالی و کم آبی خسارت دیده‌اند و مجبور شدند برای حفظ دام خود با هدف یافتن منابع آبی، مهاجرت کنند.
15 درصد از کشور عراق بیابانی است
متخصصان تاکید کردند که مساحت اراضی بیابانی در عراق، 27 میلیون دونم معادل تقریبی 15 درصد از مساحت کل عراق است و ذی قار با 55 درصد، بیشترین خسارت‌ها را در میان دیگر استان‌های عراق دیده به طوری که درصد خسارت وارد شده به دیگر استان‌های این کشور از 3 تا 14 درصد متغیر است.
عمار الغزی، فعال محیط زیست اعلام کرد عوامل طبیعی و انسانی منجر به وقوع بیابان زایی و خشکسالی جدی در عراق شده است.
الغزی در خصوص عوامل طبیعی به آب و هوای گرم و خشک، کاهش میزان بارندگی، بادهای غالب، تغییرات اقلیمی، آلاینده‌های نفتی و در خصوص عوامل انسانی به هدر رفت گسترده آب، نبود سیاست آبی تضمین کننده توزیع عادلانه آب، ضعف نقش دولت در پیشگیری از وقوع بحران‌ها، ضعف طرف مذاکره کننده با کشورهای همسایه برای تضمین سهم آبی عراق، رشد سریع جمعیت، توسعه شهرنشینی، آتش‌سوزی، خشک شدن باغ‌ها و درختان اشاره کرد.
جابجایی و مهاجرت از روستاها و مناطق کشاورزی در نتیجه بیابان زایی و خشکسالی و مهاجرت جمعیت، پس از قطع شدن سرشاخه‌های رود‌های وارد شده به عراق از ایران و کاهش سطح رود‌های دجله و فرات که منجر به خشک شدن تالاب‌ها و تلف شدن چارپایان و ماهی‌هایی که منبع اصلی امرار معاش ساکنان آن مناطق به شمار می‌آید، خسارت زیادی به استان ذی قار وارد کرده است.
احمد عبدالله، پژوهشگر اقتصادی گفت بازتاب این بحران بر وضعیت اقتصادی نه تنها در نتیجه خشکسالی و کمبود شدید آب بوده بلکه در نتیجه افزایش قیمت کود‌ها، آفت‌کش‌ها و علوفه و سایر لوازم کشاورزی با رکود بازارها بوده است.
عبدالله با تاکید بر اینکه این مهاجرت، بار سنگینی بر دوش شهرها و میزان جمعیت آن‌ها خواهد گذاشت، تصریح کرد بیلان (ظرفیت) آب در عراق با گذشت زمان دست خوش تغییرات زیادی شده به طوری که عراق از کشوری با آب فراوان به کشوری شبه تشنه و خشک تبدیل شده است.
وی در ادامه به خسارت‌های زیاد به منابع دامی و تلف شدن ماهی‌ها و چارپایان شیرده و تاثیر این بحران بر تنوع زیستی و کاهش چشمگیر وضعیت کشاورزی استان ذی قار اشاره کرد.
این کارشناس اقتصادی در پایان هشدار داد که استان ذی قار در نتیجه خشکسالی و کمبود آب با از دست دادن یکی از شاخه‌های مهم از اقتصادی ملی عراق که مربوط به بخش گردشگری است، مواجه است چرا که تالاب‌های ثبت شده این استان در فهرست میراث جهانی، اکنون در معرض خشکی و نابودی قرار دارند.
