اجتماعی

صنایع دستی و هنرمندان واقعی در بازار سراجین در بغداد

صنایع دستی قرن هاست که در کشور عراق شکوفا شده و منعکس کننده تمدن بین النهرین است، ولی در سال های اخیر به دلیل واردات محصولات ارزان قیمت، توجه به صنایع دستی کاهش یافته است.

میدل ایست نیوز: به نوشته وبگاه الجزیره، صنایع دستی قرن هاست که در کشور عراق شکوفا شده و منعکس کننده تمدن بین النهرین و فرهنگ مردم آن است، ولی در سال های اخیر توجه به صنایع دستی عراق در برابر محصولات وارداتی بسیار و با قیمت های پایین کاهش یافته است.

بازار سراجین در خیابان متنبی در بغداد یکی از مراکز صنایع چرم در عراق است؛ چنان که در آن صدها کمربند و کیف و آیات قرآنی و طرح های نقش شده بر چرم دیده می شود.

ابوعبدالله که از سال 1996 به حرفه صحافی اشتغال دارد، می گوید که این حرفه در سال های گذشته به دلیل عدم حمایت دولت تا حد زیادی کاهش یافته است، ولی همچنان در برابر شرایط موجود مقاومت می کند.

وی همچنین می افزاید که این حرفه به چرم گاو و گاومیش و بز، چه تولیدات داخلی و چه محصولات وارداتی وابسته است.

ابوعبدالله در گفت‌وگو با وبگاه الجزیره در حالی که طرح های ظریف و زیبایی را بر روی محصولات چرم خود می کشد به این نکته اشاره می کند که پس از اینکه محصولات وارداتی از ترکیه و چین بازار داخلی را با قیمت های پایین خود دربر گرفت، تعداد مشتریان در مقایسه با گذشته کاهش یافته است.

کالاهای وارداتی از خارج عراق، بسیاری از کارگاه های متخصص در این حرفه سنتی را از بین برده است که تولید در آن، به ویژه در زمان جنگ ها برای ساخت سپرها و در برخی مناسبت های اجتماعی و مذهبی رونق داشته است.

در حال حاضر بازار سراجین مورد بازدید مردم عراق، گردشگران عرب و گردشگران دیگر کشورها است که می ‌خواهند صنایع دستی سنتی عراق را تهیه کنند یا هدایایی بخرند مانند تصاویر آیات قرآنی یا کیف های زنانه ای که بر روی آنها اسم افرادی که می خواهند این کیف ها را به آنها در مناسبت های مختلف اهدا کنند نوشته شده است.

«وسام حسین»، یکی از بازدیدکنندگان بازار می گوید که آمدن به بازار ما را به یاد صنایع دستی می اندازد که خاص کشور عراق بوده است.

وی همچنین در ادامه می افزاید که کالاهای مشابه و وارداتی از خارج و بی توجهی و نبود حمایت دولتی، بسیاری از خانواده های متخصص در این حرفه را مجبور به ترک آن کرده است.

قدمت بازار سراجین به قرن 13 میلادی باز می گردد، هنگامی که «ابوجعفر المستنصربالله»، خلیفه عباسی در طول 16 سال حکومت خود دستور داد که مغازه ها و بازارهای متعدد ویژه ای مانند بازار کاغذسازی و بازار عطارها، با هدف فراهم کردن وسائل مورد نیاز دانش آموزان مدارس و اساتید در آن دوره زمانی ساخته شود.

به گفته «یاسر العبیدی»، پژوهشگر میراث فرهنگی، اسم این بازار از خیابانی که در آن قرار دارد گرفته شده است که در گذشته به علت وجود سربازان در نزدیکی محل نگهداری اسب های عثمانی در کنار ساختمان قشله به نام بازار سرای خوانده می شده و در این مکان برای سربازان زین اسب ساخته می شده است.

العبیدی در ادامه به این نکته اشاره می کند که بازار سرای، نماد دو دوره عباسی و عثمانی است و بناهای این بازار تا به امروز باقی مانده و طرح و شکل خاص خود را حفظ کرده است، مانند طاق‌ های زیبای دوره عباسی که بازدیدکننده را به حال و هوای آن دوره بازمی ‌گرداند.

این بازار اکنون به بازاری تبدیل شده است که در آن لوازم التحریر و محصولات چاپی مختلف به فروش می رسد و در یکی از بخش های آن بازار کوچکی برای سراجین قرار دارد که در آن چرم و کیف ساخته می شود تا در مناسبت های خاص به صورت هدیه به خانواده و دوستان اهدا شود.

بیشتر چرم هایی که در حال حاضر در این حرفه استفاده می شود چرم مصنوعی است، زیرا چرم طبیعی بسیار گران قیمت است.

به گفته «نسرین الهنداوی»، هنرمند هنرهای تجسمی، صنایع دستی ارائه شده در بازار سراجین از تمدن بین النهرین الهام گرفته شده که جزئی اساسی از میراث فرهنگی این کشور است.

منبع
الجزیره

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا