میدل ایست نیوز: به نوشته وبگاه روزنامه المراقب العراقی، صنایع دستی نقطه عطف خلاقیت است که ارزش آن در طول قرن ها افزایش می یابد، زیرا منعکس کننده عواطف و احساسات سازنده آن است که آن را از طریق شکل گیری و تزئین با استفاده از ابزارهای ساده ابتدایی تجسم می بخشد.
صنعت سفالگری، حرفه ای قدیمی در عراق به شمار می رود که فرزندان از پدران و اجداد خود به ارث برده اند و به علت همراهی آن با تمدن های بشری از ابتدای آن تاکنون، یکی از قدیمی ترین و مهم ترین حرفه های سنتی در میراث فرهنگی عراق محسوب می شود و صنعت سفالگری، یکی از برجسته ترین میراث های مردمی در صنایع دستی عراق است.
پژوهش های تاریخی حاکی از آن است که این صنعت در سرزمین بین النهرین از زمان قدیم به علت در دسترس بودن ماده اولیه تولید آن که گل بدون املاح بوده، به ویژه پس از اختراع چرخ سفالگری در تل العبید در نزدیکی شهر ناصریه در جنوب عراق در اواخر دوران پارینه سنگی رونق یافته است، با توجه به اینکه در مکان های مختلفی در عراق، انواع مختلفی از سفال که بشر به روش های ساده ای برای رفع نیازهای خانگی خود ساخته بوده است، یافت شده است.
این صنعت یکی از صنایع دستی سنتی قدیمی به شمار می آید و تاریخ معین و دقیقی برای این حرفه وجود ندارد و از صنایع دستی بسیار قدیمی است و اکتشافاتی که در حفاری ها و کاوش های باستان شناسی در بسیاری از شهرهای باستانی به دست آمده است، این امر را اثبات می کند و این آثار عبارت از قطعه های سفالی باستانی هستند که قدمت برخی از آنها به هزاره چهارم قبل از میلاد باز می گردد.
در ساخت سفال از گل خاصی استفاده می شود و آن عبارت از خاک سرخی است که از آب باران و نه آب عادی اشباع شده است و از منطقه خاصی به دور از نخل ها و خانه ها و همچنین دور از جای پا و رفت و آمد مردم و حیوانات یا ماشین ها به دست می آید و بایستی از آب باران به مقدار کافی اشباع شده باشد؛ چنان که آب باران مدت زمانی در آن باقی مانده باشد تا به قطعه های گلی کوچکی تبدیل شود و سپس می تواند پس از مدتی از آب باران خشک شود.
نحوه ساختن سفال به این صورت است که به وسیله چرخی که در حفره ای درون زمین ثابت شده است، انجام می شود و ظروف مختلف شکل می گیرند و پس از آن درون کوره های ساخته شده از سنگ قرار داده می شوند که در برابر دمای بسیار بالا مقاوم هستند.
ولید عبد الواحد که در یکی از کارگاه های تولید سفال در بغداد مشغول به کار است، می گوید: این محصولات همچنان مورد تقاضای شهروندان است، چه در استان بصره و چه در استان های دیگر عراق و مردم از آنها در مراسم متعددی استفاده می کنند.
به نوشته وبگاه ارید، این حرفه ها پلی هستند که میراث ارزشمند گذشته را به زمان اکنون متصل می کنند و درهر شرایط و موقعیتی نبایستی این پل ارتباطی قطع شود، زیرا حفظ این میراث، امری اساسی است تا به دست نسل های آینده و علاقمندان به میراث فرهنگی ما برسد.
